Mac City Blues

Posts

Είναι μια διχασμένη προσωπικότητα η βιομηχανία του gaming;

June 08, 2012

Η E3 2012 έχει φτάσει στο τέλος της, έχοντας αφήσει πίσω της τον συνηθισμένο κυκεώνα πληροφοριών, αποκαλύψεων, φιλονικιών, θριαμβολογιών, αλλά και επικηδείων. Δεν έχω δει τα νούμερα των επισκεπτών για τη φετινή χρονιά, αλλά κάτι μου λέει ότι θα έχουν αυξηθεί από τα περσινά, όπως κάθε χρόνο μετά τις περίφημες E3-παραρτήματα του 2007-8 - τουλάχιστον, αν μπορώ να κρίνω από την αποπροσανατολιστική κοσμοπλημμύρα μέσα από την οποία προσπαθούσα να κάνω μακροβούτια πέρσι και πρόπερσι. Κατά κοινή ομολογία, η φετινή E3 δεν θα μείνει και χαραγμένη στις μνήμες μας και, ως ένα σημείο, αυτό είναι σχετικά κατανοητό: Η τρέχουσα γενιά κονσολών βρίσκεται στη δύση της, καθώς τόσο το PS3 όσο και το Xbox 360 πλέον δείχνουν φανερά σημάδια ηλικίας. Δεν πρόκειται να αρχίσουν να φωνάζουν στα πιτσιρίκια να φύγουν από το γρασίδι τους, ούτε να τσεκάρουν για οικονομικές συσκευασίες για πάνες ακράτειας μέσω των internet συνδέσεών τους, αλλά τόσο το κοινό όσο και -περισσότερο μάλλον- οι developers είναι έτ

E3 2012: Τα δικά μου αγαπημένα

June 05, 2012

Το 24ωρο εκείνο της E3, που παραδοσιακά για τους δημοσιογράφους περιλαμβάνει τον καθιερωμένο αγώνα δρόμου μέσα στο downtown Los Angeles, από τη μία press conference στην άλλη (και μερικά κλικ του ποντικιού και γενναίες δόσεις καφέ για όσους παρακολουθούν τα live streams από το σπίτι τους), έχει πλέον πάει να κάνει παρέα στις αμέτρητες άλλες ημέρες έναρξης της έκθεσης. Λόγω κάποιων αξεπέραστων εμποδίων (ένα από τα οποία προέκυψε αρκετά πρόσφατα), φέτος ανήκω στους δεύτερους, αλλά δεν μπορώ να πω πως νιώθω ότι έχασα κάτι συνταρακτικό. Οι ανακοινώσεις που ξεχώρισαν για μένα, μέχρι στιγμής, είναι λίγες συγκριτικά με το ξεφόρτωμα πληροφοριών που συνοδεύει αυτή την ημέρα κάθε χρόνο και αφορούν σε παιχνίδια, όχι υπηρεσίες, ούτε ανακοινώσεις συνεργασιών με κατασκευαστές κινητών τηλεφώνων, ούτε περίεργες και αμφιλεγόμενες προσομοιώσεις e-sports. Ξεκινάω με το Watch Dogs της Ubisoft, το οποίο μου έκανε και τη μεγαλύτερη εντύπωση, καθώς αφενός παρέμεινε κρυφό μέχρι τη στιγμή της ανακοίνω

QuCaTS #2: Το φινάλε του Mass Effect 3

April 14, 2012

Ναι, είναι αλήθεια. Επειδή δεν έχετε βαρεθεί να διαβάζετε γι'αυτό το θέμα σε ΟΛΟ το υπόλοιπο internet (απορώ που δεν έχει γίνει ακόμη θέμα στις ειδήσεις του Star). Δεν θα κάνω επανάληψη του όλου controversy που δημιουργήθηκε γύρω από τον επίλογο του Mass Effect 3, ούτε για ποιο λόγο διαφωνώ με τις διαμαρτυρίες των fans και την κίνηση της BioWare να τους κατευνάσει - ευτυχώς, επέλεξε το μικρότερο διαθέσιμο κακό, δηλαδή να επεκτείνει το τέλος και όχι να το αλλάξει, "αδειάζοντας" 100% τους σεναριογράφους της. Έχω ήδη γράψει 2000 λέξεις γι'αυτό το θέμα στο GameOver.gr , αν κάποιος χρειάζεται background. Εδώ θα μιλήσω για την προσωπική μου άποψη πάνω στο φινάλε του Mass Effect 3 και γιατί πιστεύω ότι -γκασπ!- είναι μια χαρά όπως είναι. Προφανώς, από δω και μπρος υπάρχουν μεγάλα, χοντρά SPOILERS για το Mass Effect 3. Κάθε συζήτηση που έχω κάνει γι'αυτό το θέμα καταλήγει αναπόφευκτα σε bullet points: λέω πώς μου φάνηκε το φινάλε και ο συνομιλητής μου αρχίζει: &quo

Πού πάνε οι σχέσεις που δεν άντεξαν; Στο μουσείο.

October 09, 2011

Μου αρέσουν τα μουσεία. Δεν ανήκω σε αυτούς που, μόλις φτάνουν σε κάποιο ξένο μέρος, τρέμουν τον αναπόφευκτο εγκλεισμό στο τεράστιο, βαρετό κτίριο με τα ακόμη πιο βαρετά εκθέματα ή γκρινιάζουν προκαταβολικά για τα πόδια τους που θα πονέσουν, τριγυρνώντας πάνω-κάτω στους σιωπηλούς διαδρόμους. Μπορώ να κυκλοφορώ μέσα τους για ώρες, είτε περιεργαζόμενος κάθε έκθεμα με προσοχή είτε απλώς θαυμάζοντάς το για λίγο καθώς περνάω από μπροστά του, αφήνοντας την συνολική ατμόσφαιρα του χώρου να με διαπεράσει. Τα μουσεία με συνάρπαζαν πάντοτε - αναμφίβολα αυτό έχει να κάνει με την αγάπη που έχω για την ιστορία, την επιθυμία που έχω να μαθαίνω πράγματα για το παρελθόν ενός τόπου, τον τρόπο ζωής και σκέψης των κατοίκων του, τα όνειρα και τους φόβους που εμπνέουν την τέχνη του, αλλά και τις σύγχρονες ανησυχίες του. Το κάθε έκθεμα, ανεξάρτητα από την καλλιτεχνική ή ιστορική του αξία, έχει αιχμαλωτίσει μια στιγμή στο χρόνο, ένα μικρό κομμάτι από ένα τεράστιο παζλ, του οποίου η εικόνα ξεκαθαρίζει όσα

Quot Capita Tot Sensus #1: Dragon Age 2

September 27, 2011

Θέλω εδώ και καιρό να ξεκινήσω μια σειρά posts όπου θα μιλάω για παιχνίδια και, αν έχω όρεξη, ταινίες, βιβλία, comics ή ό,τι άλλο πέσει στα χέρια μου, για τα οποία δεν χρειάστηκε να γράψω αλλού. Ειδικά σε ό,τι αφορά στα videogames, υπάρχουν πάντα κάποια που δεν έχει τύχει να αναλάβω ήδη για review στα μέσα με τα οποία συνεργάζομαι, αλλά παρόλα αυτά θέλω να μοιραστώ την άποψή μου. Κάποια ειδικά χαρακτηριστικά που θα έχουν αυτά τα posts: - Δεν θα αφορούν απαραίτητα νέες κυκλοφορίες. Μπορεί να είναι παιχνίδια που καθυστέρησα να παίξω λόγω έλλειψης χρόνου, ή που δεν έτυχε να πιάσω ποτέ μέχρι τώρα, ή που έπαιζα για καιρό και μόλις ολοκλήρωσα. - Όπως λέει και ο γενικός τίτλος της, ας πούμε, "στήλης" (ο οποίος είναι στα λατινικά επειδή είμαι και πολύ ψαγμένος και έχω μόρφωση ναούμ, και οπωσδήποτε όχι επειδή διάβαζα Αστερίξ μικρός), θα πρόκειται κυρίως για την υποκειμενική μου άποψη σχετικά με στοιχεία που μου έκαναν προσωπικά εντύπωση. Δεν πρόκειται δηλαδή για τον τρόπο που γρά

Προειδοποίηση: αυτό θα είναι ένα μίζερο post.

July 12, 2011

Αισθάνομαι μια τρομερή απαισιοδοξία τελευταία. Είναι ένα συναίσθημα που είμαι σίγουρος ότι μοιράζομαι με πολλούς συμπατριώτες μου αυτές τις μέρες, αλλά για ελαφρώς διαφορετικό λόγο - είναι το συναίσθημα ότι όλη η φουρτούνα που έχουμε περάσει ως τώρα, ως κράτος και ως κοινωνία, και όλη η κακοκαιρία που ακόμη έρχεται (γιατί έρχεται), θα είναι για το τίποτα. Μετά από πολλή σκέψη και προβληματισμό, νομίζω ότι αυτό φοβάμαι πιο πολύ απ' όλα. Διαβάζω άρθρα επί άρθρων και απόψεις επί απόψεων στον Τύπο. Αποφεύγω την τηλεόραση, και λόγω έλλειψης χρόνου και λόγω έλλειψης εμπιστοσύνης. Παρά τα όσα καταφέρονται κατά των ΜΜΕ, ο γραπτός Τύπος, είτε τυπωμένος είτε ηλεκτρονικός, προσφέρει μια υπέροχη πολυφωνία, από τα κομμάτια της οποίας μπορεί κανείς, εφόσον έχει ανοιχτό μυαλό, να σχηματίσει μια αρκετά κατατοπιστική, αν και πάλι ατελή, εικόνα. Το πρόβλημα είναι ότι η εικόνα που σχηματίζεται δεν μου αρέσει καθόλου. Έχω διαβάσει ορισμένες γνώμες που καταδικάζουν (δικαίως, κατά τη γνώμη μου) τις με

Search This Blog