Mac City Blues

Ήταν το πρώτο νέο που διάβασα το πρωί, ανοίγοντας τον υπολογιστή μου, και το πρώτο πράγμα που ένιωσα δεν με έχει αφήσει ακόμα: ένα μούδιασμα, ένα κενό. Ο Θανάσης Βέγγος δεν τρέχει πια. Δεν χάθηκε με τραγικό τρόπο, δεν σκοτώθηκε σε δυστύχημα, δεν βρήκαν το πτώμα του σε κάποιο ξενοδοχείο με χάπια γύρω του. Έφυγε ήσυχα και με αξιοπρέπεια, όπως ακριβώς έζησε. Πέθανε πλήρης ημερών, αφήνοντας πίσω του ένα έργο που θα του εξασφαλίσει την αθανασία. Πόσο ταιριαστό φαίνεται ξαφνικά το μικρό του όνομα, ε; Δεν μπορώ, λοιπόν, να στενοχωρηθώ. Ταυτόχρονα, δεν μπορώ να μη δακρύσω. Δεν έχω κάποιο προσωπικό ανέκδοτο να διηγηθώ που να αφορά τον Θανάση Βέγγο, όπως αυτό που περιγράφει ο thepavl ή άλλα που έχω ακούσει από φίλους που τον είδαν από κοντά ή του μίλησαν. Εγώ δεν είχα ποτέ αυτή την τύχη. Θυμάμαι να βλέπω τον Βέγγο πρώτη φορά όταν ήμουν μικρός, σε μία από τις τηλεοπτικές εκπομπές που είχε στην κρατική τηλεόραση, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '80. Δεν ήξερα ποιος ήταν, δεν είχα ιδέα γι

Είναι μια πικρή αλήθεια ότι τελευταία βλέπω πολύ λιγότερες ταινίες απ'ό,τι παλιότερα. Λίγο η δουλειά που σημαντικό της τμήμα περιλαμβάνει ασχολία στο σπίτι (τα videogames είναι χρονοβόρα υπόθεση κι όχι πάντα όσο ευχάριστη θα φανταζόταν κανείς), λίγο οι πολλές τηλεοπτικές σειρές που τα τελευταία πέντε-έξι χρόνια συναγωνίζονται αρκετά επάξια τα κινηματογραφικά τους ξαδέρφια, δε μένει και πολύς χρόνος για σινεμά. Γι'αυτό και ήταν καλοδεχούμενη η ευκαιρία να παρακολουθήσω την πρεμιέρα του ArTherapy , της νέας ταινίας του Νίκου Περάκη . Βοηθάει βέβαια να έχεις και ξαδέρφη που παίζει στην ταινία. Ο Περάκης δίκαια μπορεί να θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους Έλληνες σκηνοθέτες. Μπορεί να μην είναι όλες του οι δουλειές ισάξιες σε ποιότητα, αλλά τουλάχιστον ο άνθρωπος δε σταματάει να ψάχνεται και να δουλεύει την τέχνη του, προσπαθώντας να ασχοληθεί με ποικιλία θεμάτων και στιλ. Ο πειραματισμός αυτός είναι πιο έκδηλος από ποτέ στην τελευταία του ταινία, η οποία παίρνει τη

Ναι, εντάξει. Δεν τα είπαμε από το επόμενο Σ/Κ, όπως έλεγα στο προηγούμενο post. Ούτε καν από το μεθεπόμενο. Μέρος της ευθύνης φέρει η λίγο τεράστια κάλυψη για τη Gamescom , αλλά γενικά η αλήθεια είναι ότι ο Σεπτέμβριος είναι από τους μήνες που δε μου φέρονται καλά. Κι όταν δε μου φέρονται καλά εγώ μελαγχολώ, κι όταν εγώ μελαγχολώ είναι ώρα για το αγαπημένο μου... Medley! - Ξεκινάμε με τα βαριά. Τη Δευτέρα που μας πέρασε αναμενόταν η ανακοίνωση του FCC σχετικά με το θέμα της Net Neutrality που τον τελευταίο καιρό είναι κακός βραχνάς τόσο για τις μεγάλες εταιρείες τηλεπικοινωνιών όσο και για τους χρήστες (και θέμα ενός μεγαλούτσικου post από μένα). Η ανακοίνωση ήρθε, και μπορείτε να διαβάσετε σχετικά στα καλά μας Internets . Περιληπτικά; Το FCC υποστηρίζει ότι η Αμερικανική κυβέρνηση πρέπει να θεσπίσει επίσημους κανονισμούς που να θεμελιώνουν τις αρχές της Net Neutrality και να αποτρέπουν τους ISPs από το να ελέγχουν την κίνηση στα Internets αλλά και στα ασύρματα δίκτυα (3G, κανείς

Γιατί ΕΣΕΙΣ το απαιτήσατε!!! Ή μάλλον επειδή έχω μαζέψει bookmarks πάλι και θέλω να ξεφορτωθώ μερικά. Γιατί ΕΣΕΙΣ το απαιτήσατε!!! Αλλά στην πραγματικότητα όχι. Αλλά ΝΑΙ!!! ... Right then. - Πρώτο και καλύτερο, το συνεχιζόμενο δράμα του review του Darkfall Online από το Eurogamer. Το ελληνοσουηδικής ανάπτυξης MMO έκανε το όνομά του πάνω στο γεγονός ότι είναι απόλυτα εχθρικό προς το νέο παίκτη, καθώς οποιοσδήποτε μέσα στο παιχνίδι μπορεί όχι μόνο να σφάξει οποιονδήποτε άλλο, αλλά και να του βουτήξει ό,τι έχει και δεν έχει. Είναι ο ύστατος εφιάλτης οποιουδήποτε έπαιζε WoW, WAR, AoC κλπ. και έτρεχε να ξεφύγει από διάφορους gankers και griefers (αυτούς που παίζουν το παιχνίδι μόνο και μόνο για να παρενοχλούν πιο άπειρους παίκτες): ένα ολόκληρο παιχνίδι γεμάτο εκδικητικούς τραμπούκους, το ΜΜΟ αντίστοιχο του να σκάσεις 2 η ώρα το πρωί στη Σωκράτους με ένα φουσκωμένο πορτοφόλι και να ρωτάς μεγαλόφωνα πού βρίσκεται το πιο ακριβό ξενοδοχείο της πόλης και πόσο ξύλο θα φάει όποιος δε σου πεί. Ο

Games. Σε ποιόν δεν αρέσουν τα games; Σε πολύ κόσμο, μάλλον, αλλά αυτό δεν τα εμποδίζει απ'το να είναι παντού. Εκτός των άλλων, αυτό τον καιρό βρίσκονται και στις ταινίες, όπως π.χ. το made-by-students Turbo που λέγαμε στη Cinemel . Πιο high-profile όμως είναι το Gamer , των μουρλών που μας έδωσαν τα δύο Crank, όπου ο Jason Statham κάνει το καλύτερο impersonation του Βέγγου που μπορεί. Πηγαίντε μια βόλτα από το Movies for the Masses για τις δηλώσεις μου σχετικά με το trailer του Gamer , που μου ζήτησε ο cheaplog μόλις κατέβηκα από το αεροπλάνο από Λονδίνο. Αυτό το τζετσέτινγκ λάιφστάιλ είναι εξαντλητικό ώρες ώρες βρε παιδί μου.

Για μια φορά στο blog μου (και ευελπιστώ τελευταία, μη το συνηθίσετε κι έχετε κι απαιτήσεις μετά), ο τίτλος τα λέει όλα. Στα πλαίσια λοιπόν της προαναφερθείσας ξεδιάντροπης αυτοδιαφήμισης που σκοπό έχει να διαφημίσει τον εαυτό μου με τρόπο ξεδιάντροπο δίχως αιδώ (αίδω; άιδω; iPod;), σας παραπέμπω στο εξής review του Watchmen , της ταινίας του Zack Snyder που μπορεί να έχει πάρει το αυτί σας τελευταία, το οποίο βρίσκεται στο GameOver.gr . Εκεί, εκτός από καθημερινά νέα, reviews, previews και άρθρα για video games, θα βρίσκετε συχνά-πυκνά τις ασυναρτησίες μου που ξέρετε κι αγαπάτε, προσαρμοσμένες σε reviews για games και ενίοτε ταινίες (ενίες; Nah). Τρέξτε λοιπόν σαν τον άνεμο και διαβάστε σαν ε, κάτι που διαβάζει πολύ γρήγορα.

Το κεφάλι μου γυρίζει, οι σκέψεις μου δεν έχουν καμία αξιόλογη συνοχή, ο καιρός είναι υπέροχος στη Θεσσαλονίκη (ήλιος και ψοφόκρυο, το οποίο ξέρω ότι οι μόνοι άνθρωποι που μπορούν να το περιγράψουν ως "υπέροχο καιρό" είναι οι Άγγλοι, οι έμποροι σόμπας, οι πωλητές γυαλιών ηλίου, οι ξυλοκόποι κι εγώ - σημειωτέον ότι ποτέ δε συνάντησα Άγγλο έμπορο σόμπας και γυαλιών ηλίου με χόμπυ την υλοτομία που να μην συμπάθησα). Δεν είναι ότι το τρέξιμο των τελευταίων δύο μηνών με έχει καταβάλει, αλλά σίγουρα ένα άλφα μούδιασμα υπάρχει. Και το τελευταίο που θέλω είναι να γίνομαι Debbie Downer (όρος copy-righted by Than ). Δεδομένων τον συνθηκών όμως, το post αυτό θα είναι περισσότερο διεκπεραιωτικό, χωρίς πραγματικό δράμα, ανάπτυξη χαρακτήρων και κρυφά νοήματα, όπως τα υπόλοιπα αυτού του blog. - Παραπονιόμουν τις προάλλες ότι δεν έχω δει ακόμα το The Wrestler , παρ'όλη τη δηλωμένη Aronofsky-fanboyishness μου. Το γεγονός ότι οι περισσότεροι μου φίλοι πλέον βλέπουν ταινίες στο σπίτι καταντ

Από σήμερα ο κόσμος του σινεμά είναι πολύ - πολύ φτωχότερος, καθώς έπαψε μια από τις πιο σημαντικές και σεβάσμιες φωνές του. Ο Don LaFontaine μπορεί να μην είναι γνωστός σε όλους με το όνομά του, αλλά δεν υπάρχει άνθρωπος που να έχει πατήσει έστω και μία φορά σε κινηματογράφο και να μην έχει ακούσει τη χαρακτηριστική φωνή του να ντύνει τα trailer των "προσεχώς" ταινιών. Ο άνθρωπος μόνος του έκανε τα trailer σχεδόν εξίσου σημαντικό μέρος της προβολής με την ίδια την ταινία, και μας έκανε να σπρωχνόμαστε βιαστικά στο ταμείο και στο κυλικείο του σινεμά για να μη χάσουμε τις "διαφημίσεις". Και βέβαια δημιούργησε μια ολόκληρη τάση με μιμητές και συνεχιστές, που θα κληθούν τώρα να πάρουν τη θέση του πίσω από το μικρόφωνο, παρ' όλο που κανείς δε θα γεμίσει αποτελεσματικά το κενό που αφήνει. Κι επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχεια εκτός αν ακούγονται με τη φωνή του μεγάλου voice-over master, ας θυμηθούμε μερικά μόνο από άπειρα trailer αγαπημένων ταινιών που με τη συμμετ

Το Indiana Jones and the Kingdom of the Crystal Skull είναι επιτέλους κοντά μας. Αν ενδιαφέρεστε για την άποψή μου για την ταινία (και αν έχετε χρόνο, Παναγία μου είμαι πολυλογάς τελικά), πεταχτείτε μέχρι τη Think Tank Familia . Και πάρτε τίποτα να τρώτε μαζί σας, δεν ξέρω τι ώρα θα ξεμπερδέψετε.

Την ώρα που η Ελλάδα "παραλύει" από άλλη μία γενική 24ωρη απεργία, στο Hollywood γιορτάζουν τη λήξη της απεργίας των σεναριογράφων που ξεκίνησε στις 5 Νοεμβρίου 2007 και έβαλε τη βιομηχανία του θεάματος στο ψυγείο για 100 ημέρες (πλήρη αναλυτική κάλυψη των εξελίξεων από την αρχή ως το τέλος μπορείτε να βρείτε στο blog του Dark Tyler . Μετά από 48ωρη ψηφοφορία όλων των μελών του Writers' Guild of America, η απόφαση να επιστρέψουν στα πληκτρολόγιά τους πάρθηκε με ποσοστό υπέρ 92.5% . Οι σεναριογράφοι έχουν κάθε λόγο να είναι ευχαριστημένοι, καθώς η συμφωνία που επιτεύχθηκε με τα μεγάλα studios τους είναι ίσως η καλύτερη δυνατή που θα μπορούσε να είναι υπό τις συνθήκες - και έγινε μετά από δύσκολο αγώνα, καθώς δεν ήταν λίγοι αυτοί που κατηγόρησαν τους σεναριογράφους για παράλογες διεκδικήσεις και για την αναστάτωση που προκλήθηκε στο Hollywood, η οποία κόστισε δουλειές και χρήματα όχι μόνο στα studios, αλλά και σε πολλούς εργαζόμενους . Δε συζητάμε καν για το γεγονός ότι οι

Διανύουμε μια περίοδο που είναι ιδανική για σινεμά. Αφενός, πλησιάζουν οι μέρες των Oscar , οπότε οι διανομείς πετάνε τις ταινίες στις αίθουσες με τεράστιες σφεντόνες με ρυθμούς πολυβόλου και μερικές από αυτές είναι, οποία έκπληξις, πραγματικά καλές. Αφετέρου, έχει κρύο και η κινηματογραφική αίθουσα έχει καλοριφέρ. Και μεγάλη widescreen οθόνη και sub-woofers, αλλά λεπτομέρειες. Το πρόβλημα βέβαια μ' αυτό το τελευταίο είναι ότι λόγω του κρύου μαζεύονται εκεί μέσα όλοι εκείνοι οι κρετίνοι που δε γίνεται λόγω κρύου να πάνε παραλιακή και λόγω ώρας να πάνε μπουζούκια. Περισσότερα σχετικά μ' αυτό σε επόμενα posts, πρώτα οι ταινίες. Οι οποίες ταινίες έπεσαν κάμποσες, όπως είπα, έτσι αρχίζουμε εδώ και θα συνεχίσουμε σιγά σιγά. Cloverfield Αυτή την ταινία την περίμενα πώς και πώς από την πρώτη στιγμή που είδα το πρώτο teaser της και έμαθα ότι μας ερχόταν από τον JJ Abrams (Lost, Alias). Τόσο το premise, που αφορά σε επίθεση τεράστιου τέρατος αγνώστων λοιπών στοιχείων στη Νέα Υόρκη, όσο