Right. Back to work then...
Την ώρα που η Ελλάδα "παραλύει" από άλλη μία γενική 24ωρη απεργία, στο Hollywood γιορτάζουν τη λήξη της απεργίας των σεναριογράφων που ξεκίνησε στις 5 Νοεμβρίου 2007 και έβαλε τη βιομηχανία του θεάματος στο ψυγείο για 100 ημέρες (πλήρη αναλυτική κάλυψη των εξελίξεων από την αρχή ως το τέλος μπορείτε να βρείτε στο blog του Dark Tyler.
Μετά από 48ωρη ψηφοφορία όλων των μελών του Writers' Guild of America, η απόφαση να επιστρέψουν στα πληκτρολόγιά τους πάρθηκε με ποσοστό υπέρ 92.5%. Οι σεναριογράφοι έχουν κάθε λόγο να είναι ευχαριστημένοι, καθώς η συμφωνία που επιτεύχθηκε με τα μεγάλα studios τους είναι ίσως η καλύτερη δυνατή που θα μπορούσε να είναι υπό τις συνθήκες - και έγινε μετά από δύσκολο αγώνα, καθώς δεν ήταν λίγοι αυτοί που κατηγόρησαν τους σεναριογράφους για παράλογες διεκδικήσεις και για την αναστάτωση που προκλήθηκε στο Hollywood, η οποία κόστισε δουλειές και χρήματα όχι μόνο στα studios, αλλά και σε πολλούς εργαζόμενους.
Δε συζητάμε καν για το γεγονός ότι οι Χρυσές Σφαίρες, που έχουν γίνει θεσμός στη βιομηχανία της ψυχαγωγίας στην Αμερική και προπομπός των Oscars, κατέληξαν φέτος να διεξαχθούν ως μια απλή συνέντευξη τύπου λόγω της απεργίας.
Παρ' όλα αυτά, δε γίνεται ομελέτα χωρίς να σπάσεις αυγά, όπως έλεγε και η σοφή θεία του Spider-Man, κι έτσι με την επιμονή τους και τη διάθεσή τους να αντέξουν όσο θα χρειαζόταν, παρά τους οικονομικούς και επαγγελματικούς κινδύνους (γιατί αυτό σημαίνει πραγματικά απεργία), οι σεναριογράφοι πέτυχαν την κυριότερη αξίωσή τους, δηλαδή να παίρνουν τα ποσοστά που δικαιούνται από την εκμετάλλευση του έργου τους στα περίφημα και πολυσυζητημένα πλέον new media. Καθώς η ψυχαγωγία μετακινείται σιγά-σιγά όλο και περισσότερο προς το μοντέλο της προσφοράς μέσω Internet, η πραγματική σημασία της νίκης αυτής και το γεγονός ότι άξιζε τον κόπο, και του αγώνα αλλά και των υποχωρήσεων που αναγκάστικαν να κάνουν οι σεναριογράφοι, θα γίνεται πιο προφανής όσο περνά ο καιρός, και ελπίζω να γίνει αντιληπτό αυτό και εκτός των συνόρων της Αμερικής.
Εκτός από αυτό όμως, η νίκη των σεναριογράφων συμβολίζει και την παραδοχή του οικονομικού κολοσσού που κινεί τα νήματα στη Μέκκα του θεάματος ότι το προϊόν που παράγει και εξάγει σε όλο τον κόσμο εισπράττοντας απιθανικομμύρια και κάτι ψιλά, δεν υφίσταται χωρίς τους δημιουργούς, χωρίς τους ανθρώπους που με το ταλέντο τους, την αφοσίωσή τους και την αγάπη τους σ'αυτό που κάνουν δίνουν ζωή στις ιστορίες που τα studio μοσχοπουλάνε. Είναι οι παραμυθάδες που πλέκουν τα λόγια και τις ιστορίες, οι ηθοποιοί που δίνουν σάρκα και οστά στους χαρακτήρες τους, και οι καλλιτέχνες που ντύνουν αυτές τις ιστορίες με εικόνα και μουσική, όλοι αυτοί είναι που κάνουν αυτή τη βιομηχανία το εργοστάσιο ονείρων που είναι, κι όχι ένα μάτσο πολυεθνικές που εγκρίνουν reality shows. Οι σεναριογράφοι μόλις τους το θύμισαν, τουλάχιστον για τα επόμενα 20 χρόνια.
Εν αναμονή λοιπόν της επιστροφής των αγαπημένων μας ιστοριών...
Μετά από 48ωρη ψηφοφορία όλων των μελών του Writers' Guild of America, η απόφαση να επιστρέψουν στα πληκτρολόγιά τους πάρθηκε με ποσοστό υπέρ 92.5%. Οι σεναριογράφοι έχουν κάθε λόγο να είναι ευχαριστημένοι, καθώς η συμφωνία που επιτεύχθηκε με τα μεγάλα studios τους είναι ίσως η καλύτερη δυνατή που θα μπορούσε να είναι υπό τις συνθήκες - και έγινε μετά από δύσκολο αγώνα, καθώς δεν ήταν λίγοι αυτοί που κατηγόρησαν τους σεναριογράφους για παράλογες διεκδικήσεις και για την αναστάτωση που προκλήθηκε στο Hollywood, η οποία κόστισε δουλειές και χρήματα όχι μόνο στα studios, αλλά και σε πολλούς εργαζόμενους.
Δε συζητάμε καν για το γεγονός ότι οι Χρυσές Σφαίρες, που έχουν γίνει θεσμός στη βιομηχανία της ψυχαγωγίας στην Αμερική και προπομπός των Oscars, κατέληξαν φέτος να διεξαχθούν ως μια απλή συνέντευξη τύπου λόγω της απεργίας.
Παρ' όλα αυτά, δε γίνεται ομελέτα χωρίς να σπάσεις αυγά, όπως έλεγε και η σοφή θεία του Spider-Man, κι έτσι με την επιμονή τους και τη διάθεσή τους να αντέξουν όσο θα χρειαζόταν, παρά τους οικονομικούς και επαγγελματικούς κινδύνους (γιατί αυτό σημαίνει πραγματικά απεργία), οι σεναριογράφοι πέτυχαν την κυριότερη αξίωσή τους, δηλαδή να παίρνουν τα ποσοστά που δικαιούνται από την εκμετάλλευση του έργου τους στα περίφημα και πολυσυζητημένα πλέον new media. Καθώς η ψυχαγωγία μετακινείται σιγά-σιγά όλο και περισσότερο προς το μοντέλο της προσφοράς μέσω Internet, η πραγματική σημασία της νίκης αυτής και το γεγονός ότι άξιζε τον κόπο, και του αγώνα αλλά και των υποχωρήσεων που αναγκάστικαν να κάνουν οι σεναριογράφοι, θα γίνεται πιο προφανής όσο περνά ο καιρός, και ελπίζω να γίνει αντιληπτό αυτό και εκτός των συνόρων της Αμερικής.
Εκτός από αυτό όμως, η νίκη των σεναριογράφων συμβολίζει και την παραδοχή του οικονομικού κολοσσού που κινεί τα νήματα στη Μέκκα του θεάματος ότι το προϊόν που παράγει και εξάγει σε όλο τον κόσμο εισπράττοντας απιθανικομμύρια και κάτι ψιλά, δεν υφίσταται χωρίς τους δημιουργούς, χωρίς τους ανθρώπους που με το ταλέντο τους, την αφοσίωσή τους και την αγάπη τους σ'αυτό που κάνουν δίνουν ζωή στις ιστορίες που τα studio μοσχοπουλάνε. Είναι οι παραμυθάδες που πλέκουν τα λόγια και τις ιστορίες, οι ηθοποιοί που δίνουν σάρκα και οστά στους χαρακτήρες τους, και οι καλλιτέχνες που ντύνουν αυτές τις ιστορίες με εικόνα και μουσική, όλοι αυτοί είναι που κάνουν αυτή τη βιομηχανία το εργοστάσιο ονείρων που είναι, κι όχι ένα μάτσο πολυεθνικές που εγκρίνουν reality shows. Οι σεναριογράφοι μόλις τους το θύμισαν, τουλάχιστον για τα επόμενα 20 χρόνια.
Εν αναμονή λοιπόν της επιστροφής των αγαπημένων μας ιστοριών...
Comments
Post a Comment