Preview London



Wow. Λονδίνο.

Μετά από εφτά-οχτώ χρόνια, και με την επίσκεψη να διαρκεί ουσιαστικά μία μέρα, δεν είμαι σίγουρος αν μετράει καν. Περισσότερο μάλλον θα είναι σαν να είδα ένα όνειρο του Λονδίνου σε κάποια άσχετη στιγμή. Ή σαν να έπαιξα το demo του. Full version ΤΒΑ.

Later.

Comments

  1. ΣοφίαMarch 25, 2009 at 5:15 AM

    Φυσικά μετράει και η 1 μέρα :-)

    ReplyDelete
  2. CitizenMacMarch 26, 2009 at 5:16 PM

    Μετράει υπερβολικά, ανεξίτηλα θα έλεγα - αυτό είναι το πρόβλημα :P

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

Η συντέλεια ήταν χθες, αλλά τους χριστιανούς τους ρώτησε κανένας;

Image
Αν είχατε κάποιον ενάρετο φίλο, αυτόν που συνέχεια έδινε στους ζητιάνους, δεν πατούσε ουρές από γατάκια και περνούσε τα μυρμήγκια απέναντι στο δρόμο, μάλλον αναρωτιέστε πού είναι εδώ και λίγες ώρες. Μην ανησυχείτε. Ανήλθε στους ουρανούς, μαζί με το υπόλοιπο 3% του "καλού καγαθού" πληθυσμού της Γης, αφήνοντας εμάς τους αμαρτωλούς να συνεχίσουμε να ανεχόμαστε φριχτά μαρτύρια όπως τα ανέκδοτα με τον Στρος-Καν και η πίτσα με ανανά. Μέχρι τις 21 Οκτωβρίου 2011, βέβαια, που θα κλείσει το μαγαζί για όλους πλέον. Χαχα, ρε φίλε, τι μαλάκες που είναι αυτοί οι χριστιανοί ε; Βέβαια, η παραπάνω εσχατολογική θεωρία με τις παράξενα συγκεκριμένες ημερομηνίες (και ώρες, 6 η ώρα τοπική απογευματινή - θα ξεκινούσε, λέει, από την πρώτη χρονική ζώνη και θα τις έπαιρνε με τη σειρά. Ο Κύριος είναι, αν μη τι άλλο, πρακτικός.) είναι χριστιανική μόνο κατ'όνομα. Πρόκειται για θεωρία που ανέπτυξε αυτός εδώ: Συμπαθέστατος ε; Ο κύριος που βλέπετε στην εικόνα ονομάζεται Harold Camping και είνα...
Read more

Μου πήρε το παιχνίδι μου!

Το πιο δύσκολο πράγμα που πρέπει να εξηγήσεις πιο συχνά σε ένα παιδάκι, είναι η έννοια της μοιρασιάς. Πρέπει να δώσεις στο παιδάκι να καταλάβει, ότι απλώς επειδή και το διπλανό παιδάκι παίζει για λίγο με το ίδιο παιχνίδι, δε σημαίνει ότι το παιχνίδι χάνεται για πάντα, ή ότι η διασκέδαση δεν μπορεί να είναι κοινή. Χθες, η Αγγλία έπαιξε με το παιχνίδι μας. Και δε μας άρεσε καθόλου . Χτυπήσαμε τα πόδια μας κάτω με μανία. Σκούξαμε. Βρίσαμε τους κακούς Άγγλους που μας πήραν το παιχνίδι. Δεν είναι μόνο ότι κανένας δε μας έμαθε να μοιραζόμαστε και ότι εξελιχθήκαμε σε ένα από τα πιο κακομαθημένα μυξιάρικα στον παιδικό σταθμό, είναι και ότι η μαμά μας μάς έχει φουσκώσει τα αυτιά με το πόσο φανταστικά παιδάκια είμαστε, και πόσο τα άλλα παιδάκια μας φέρονται άσχημα επειδή μας ζηλεύουν, βρε! Η Αγγλία χθες, υπό την καθοδήγηση του Danny Boyle, είχε την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου 2012. Ήταν επιτυχημένη τελετή; Απολύτως. Όλα πήγαν ρολόι και μερικές στιγμές ήταν καθηλωτικές. ...
Read more

Προειδοποίηση: αυτό θα είναι ένα μίζερο post.

Αισθάνομαι μια τρομερή απαισιοδοξία τελευταία. Είναι ένα συναίσθημα που είμαι σίγουρος ότι μοιράζομαι με πολλούς συμπατριώτες μου αυτές τις μέρες, αλλά για ελαφρώς διαφορετικό λόγο - είναι το συναίσθημα ότι όλη η φουρτούνα που έχουμε περάσει ως τώρα, ως κράτος και ως κοινωνία, και όλη η κακοκαιρία που ακόμη έρχεται (γιατί έρχεται), θα είναι για το τίποτα. Μετά από πολλή σκέψη και προβληματισμό, νομίζω ότι αυτό φοβάμαι πιο πολύ απ' όλα. Διαβάζω άρθρα επί άρθρων και απόψεις επί απόψεων στον Τύπο. Αποφεύγω την τηλεόραση, και λόγω έλλειψης χρόνου και λόγω έλλειψης εμπιστοσύνης. Παρά τα όσα καταφέρονται κατά των ΜΜΕ, ο γραπτός Τύπος, είτε τυπωμένος είτε ηλεκτρονικός, προσφέρει μια υπέροχη πολυφωνία, από τα κομμάτια της οποίας μπορεί κανείς, εφόσον έχει ανοιχτό μυαλό, να σχηματίσει μια αρκετά κατατοπιστική, αν και πάλι ατελή, εικόνα. Το πρόβλημα είναι ότι η εικόνα που σχηματίζεται δεν μου αρέσει καθόλου. Έχω διαβάσει ορισμένες γνώμες που καταδικάζουν (δικαίως, κατά τη γνώμη μου) τις με...
Read more