Mac City Blues

Είναι μια πικρή αλήθεια ότι τελευταία βλέπω πολύ λιγότερες ταινίες απ'ό,τι παλιότερα. Λίγο η δουλειά που σημαντικό της τμήμα περιλαμβάνει ασχολία στο σπίτι (τα videogames είναι χρονοβόρα υπόθεση κι όχι πάντα όσο ευχάριστη θα φανταζόταν κανείς), λίγο οι πολλές τηλεοπτικές σειρές που τα τελευταία πέντε-έξι χρόνια συναγωνίζονται αρκετά επάξια τα κινηματογραφικά τους ξαδέρφια, δε μένει και πολύς χρόνος για σινεμά. Γι'αυτό και ήταν καλοδεχούμενη η ευκαιρία να παρακολουθήσω την πρεμιέρα του ArTherapy , της νέας ταινίας του Νίκου Περάκη . Βοηθάει βέβαια να έχεις και ξαδέρφη που παίζει στην ταινία. Ο Περάκης δίκαια μπορεί να θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους Έλληνες σκηνοθέτες. Μπορεί να μην είναι όλες του οι δουλειές ισάξιες σε ποιότητα, αλλά τουλάχιστον ο άνθρωπος δε σταματάει να ψάχνεται και να δουλεύει την τέχνη του, προσπαθώντας να ασχοληθεί με ποικιλία θεμάτων και στιλ. Ο πειραματισμός αυτός είναι πιο έκδηλος από ποτέ στην τελευταία του ταινία, η οποία παίρνει τη

Πω-πω, βδομάδα κι αυτή, ε; Ευτυχώς που δε συνέχισε όπως άρχισε, γιατί μέχρι αύριο θα είχαμε κατάλυση πολιτεύματος ή κάτι παρόμοιο. Παγκοσμίως (χμμ, τώρα που το σκέφτομαι, ίσως κάτι τέτοιο να μην ήταν και τελείως κακό. Τέσπα). Τι πράγμα; Α, ναι. Πολύς καιρός χωρίς post, μπλα μπλα, μήνες σιωπής, μπούρου μπούρου, δε θα το ξανακάνω κλπ. κλπ. και άλλα τέτοια. 'νταξ, θα διαβάσετε τώρα παρακάτω; Για μένα βέβαια, που ως γνωστόν έχω τις προτεραιότητές μου ακέραιες, το πιο σημαντικό νέο δεν ήταν η APOCALYPS3 (thanks για την ιδέα για Facebook status, VG247 !), ούτε το συνεχιζόμενο σκάνδαλο της απόλυσης των επικεφαλής της Infinity Ward από την Activision για λόγους που φαίνεται πως αφορούσαν το διαμοιρασμό των κερδών από το Modern Warfare 2 ( οι δύο εν λόγω κύριοι, Jason West και Vincent Zampella, μηνύουν τώρα το γίγαντα για 36 εκατομμύρια δολλάρια - αν τα καταφέρουν, τι να τους πει το 21% ΦΠΑ - by the way, το καλύτερο το είπε πάλι ο Tim Shafer), ούτε καν τα νέα μέτρα της κυβέρνησης που σ