Mac City Blues

Η E3 2012 έχει φτάσει στο τέλος της, έχοντας αφήσει πίσω της τον συνηθισμένο κυκεώνα πληροφοριών, αποκαλύψεων, φιλονικιών, θριαμβολογιών, αλλά και επικηδείων. Δεν έχω δει τα νούμερα των επισκεπτών για τη φετινή χρονιά, αλλά κάτι μου λέει ότι θα έχουν αυξηθεί από τα περσινά, όπως κάθε χρόνο μετά τις περίφημες E3-παραρτήματα του 2007-8 - τουλάχιστον, αν μπορώ να κρίνω από την αποπροσανατολιστική κοσμοπλημμύρα μέσα από την οποία προσπαθούσα να κάνω μακροβούτια πέρσι και πρόπερσι. Κατά κοινή ομολογία, η φετινή E3 δεν θα μείνει και χαραγμένη στις μνήμες μας και, ως ένα σημείο, αυτό είναι σχετικά κατανοητό: Η τρέχουσα γενιά κονσολών βρίσκεται στη δύση της, καθώς τόσο το PS3 όσο και το Xbox 360 πλέον δείχνουν φανερά σημάδια ηλικίας. Δεν πρόκειται να αρχίσουν να φωνάζουν στα πιτσιρίκια να φύγουν από το γρασίδι τους, ούτε να τσεκάρουν για οικονομικές συσκευασίες για πάνες ακράτειας μέσω των internet συνδέσεών τους, αλλά τόσο το κοινό όσο και -περισσότερο μάλλον- οι developers είναι έτ

Το 24ωρο εκείνο της E3, που παραδοσιακά για τους δημοσιογράφους περιλαμβάνει τον καθιερωμένο αγώνα δρόμου μέσα στο downtown Los Angeles, από τη μία press conference στην άλλη (και μερικά κλικ του ποντικιού και γενναίες δόσεις καφέ για όσους παρακολουθούν τα live streams από το σπίτι τους), έχει πλέον πάει να κάνει παρέα στις αμέτρητες άλλες ημέρες έναρξης της έκθεσης. Λόγω κάποιων αξεπέραστων εμποδίων (ένα από τα οποία προέκυψε αρκετά πρόσφατα), φέτος ανήκω στους δεύτερους, αλλά δεν μπορώ να πω πως νιώθω ότι έχασα κάτι συνταρακτικό. Οι ανακοινώσεις που ξεχώρισαν για μένα, μέχρι στιγμής, είναι λίγες συγκριτικά με το ξεφόρτωμα πληροφοριών που συνοδεύει αυτή την ημέρα κάθε χρόνο και αφορούν σε παιχνίδια, όχι υπηρεσίες, ούτε ανακοινώσεις συνεργασιών με κατασκευαστές κινητών τηλεφώνων, ούτε περίεργες και αμφιλεγόμενες προσομοιώσεις e-sports. Ξεκινάω με το Watch Dogs της Ubisoft, το οποίο μου έκανε και τη μεγαλύτερη εντύπωση, καθώς αφενός παρέμεινε κρυφό μέχρι τη στιγμή της ανακοίνω