Mac City Blues

Το 2009 έρχεται καλπάζοντας ωσάν αγέρωχο αραβικό άτι. Εφόσον δεν μπορούμε να αποφύγουμε άλλη μία αλλαγή χρονιάς, τουλάχιστον ας ευχηθούμε η επόμενη να είναι καλύτερη και πιο δημιουργική. Πριν γίνουν όλα αυτά όμως, μεσολαβεί και μια Πρωτοχρονιά. Τι ευχηθήκατε εσείς στον Άγιο Βασίλη της προτίμησής σας; Εγώ πάντως ζήτησα κάνα παιχνιδάκι και δεν απογοητεύτηκα. Και το Bioshock (επιτέλους!) μου έφερε, και το World Of Goo (επιτέλους x2!), και τα δύο πρώτα , παλιά κι αγαπημένα DOOM , και το Warhammer 40K: Dawn of War με όλα του τα expansion, και το μόνο που ήθελε για αντάλλαγμα πέρα από το γάλα και τα κουλουράκια ήταν περίπου 37€ (η οικονομική κρίση κι όλα τα σχετικά). Και για όλα τα καλά παιδάκια, κάνει μια παράταση πέρα από τη νύχτα της Πρωτοχρονιάς, και φέρνει όλα αυτά και πολλά άλλα μέχρι τις 2 Ιανουαρίου. Σ'αγαπώ πολύ Άγιε Βασίλη, σ'αγαπώ μέχρι τον ουρανό! Καλή Πρωτοχρονιά σε όλους.

... τόσο πολύ μάλιστα, που με την ευκαιρία των γιορτών σας κάνει ένα μοναδικό δώρο. Αναρωτηθήκατε ποτέ πώς θα ήταν ένα music video βασισμένο στο Oblivion; ... Anyone? ... Όχι, ούτε κι εγώ ομολογουμένως. Αλλά κάποιοι στο επίσημο blog της Bethesda προφανώς το σκέφτονταν αρκετά ώστε να βρουν το τέλειο video που θα ταίριαζε στην περίσταση... και είναι μόνο ένα κλικ μακριά σας! Αφού προσκυνήσατε το μεγαλείο, διότι περί μεγαλείου πρόκειται, αγνού, ανόθευτου, αδιαμφισβήτητου μεγαλείου, του πονήματος του Chris Dane Owens που δεν έχω ιδέα ποιος είναι, πέρα από ένας θηλυπρεπής eurotrash-ίζων (αν και Αμερικανός, κατά τα φαινόμενα) καλλιτέχνης με χαίτη και φραμπαλάδες, εγώ δεν έχω και πολλά να προσθέσω. Εδώ θα βρείτε περισσότερα για το video απ' όσα θα πιστεύατε ότι μπορούσατε να μάθετε, συμπεριλαμβανομένων των ονομάτων των χαρακτήρων, και ναι σοβαρολογώ. Η Princess Arra είναι εκεί και σας περιμένει, επειδή, δεν μπορείς να κάνεις λάθος όταν παίρνεις μια Arra και τη χρίζεις πριγκήπισσα. Η Be

Τον τελευταίο καιρό σχεδόν δεν περνάει μέρα που να μιλήσω για games με κάποιον και να μην αναφέρω το πολυαγαπημένο Steam έστω μια φορά. Είμαι σαν τον τύπο που μόλις τα έφτιαξε με μια ξανθιά υπεργκόμενα που ξέρει τα τρελά κόλπα και πρήζει τα αυτιά οποιουδήποτε κάνει το λάθος να κάτσει να τον ακούσει. Όμως και η πιο ιδανική σχέση περνάει άσχημες φάσεις. Η μεγάλη σου αγάπη φαίνεται μετά από ένα διάστημα σχεδόν σαν να αλλάζει πρόσωπο, αναρωτιέσαι πού πήγε εκείνο το υπέροχο πλάσμα που έβλεπες μπροστά σου και σου λύνονταν τα γόνατα και ποιά είναι αυτή η υστερική που στέκεται μπροστά σου. Μερικές φορές φταίει η ίδια γι'αυτό... αλλά αυτό είναι ένα άλλο post. Και κάποιες φορές φταίει το ότι έχει εμφανιστεί κάποια... άλλη. Κάποια που ίσως να μην είναι τόσο όμορφη και να μην ξέρει τόσα κόλπα, αλλά έχει περισσότερη προσωπικότητα και σου ικανοποιεί τελείως διαφορετικές ανάγκες, χωρίς τις πολλές γκρίνιες που έτρωγες στη μάπα. Ε λοιπόν, πάνω που το πολυαγαπημένο Steam έχει αρχίσει τις κόγξες (

Δεν είναι πολλά τα πράγματα που ξέρω σ'αυτό τον τρελόκοσμο. Είναι περισσότερα από κάποιους, λιγότερα από κάμποσους άλλους. Γηράσκω αεί διδασκόμενος και σπουδάζω αεί Βασίλης ενίοτε. Ακόμα λιγότερα είναι τα πράγματα που καταλαβαίνω. Π.χ. κατεβαίνω τις προάλλες στο Μετρό ο κακομοίρης να πάρω κάνα τραίνο. Βλέπω λοιπόν στην πλατφόρμα μια κοπελιά στα mid-20s της, γλυκύτατη και εμφανίσιμη κατά τα άλλα, να φοράει στα πόδια της, ιδού: Για να σας βοηθήσω, εγώ καταλάβαινα μέχρι σήμερα ότι τα αντικείμενα που βλέπετε στην εικόνα 1 ονομάζονται "γαλότσες" και είναι πολύ χρήσιμα για κάθε είδους βαριά δουλειά όπως περιήγηση λασπωμένου χωραφιού, διάσχιση πλημμυρισμένου ποταμού, ψάρεμα, διάσωση θύματος της Katrina και λοιπά και λοιπά. Θυμάμαι μάλιστα με χαρακτηριστική ευφορία τις γαλότσες του παππούλη μου, που τις φορούσε για να δουλέψει στον κήπο του και τις έκανε κάθε φορά χάλια από λάσπες και με άφηνε να τις πλένω με το λάστιχο, τρελά κέφια (δεν είχαμε Internet τότε ρε, τι θέτε;). Κάνει

Το περιμέναμε, το θέλαμε. Ήμασταν σίγουροι ότι θα γίνει επειδή ήταν το επόμενο λογικό βήμα,παρόλο που η ζωή μας έχει συνηθίσει σε αναιδέστατες περιφρονήσεις οποιασδήποτε λογικής. Σχεδόν θα έλεγε κανείς ότι δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς! Και τελικά ναι, ω ναι, όπως το περιμέναμε, έτσι έγινε! Η Valve , κατασκευάστρια των Half-Life 1&2, του αριστουργηματικού Portal και του απολαυστικού Team Fortress 2, ανακοίνωσε την έλευση του Steam Cloud . To πολυαγαπημένο Steam , ως γνωστόν, είναι η λειτουργικότατη και πρακτικότατη δικτυακή υπηρεσία της Valve, μέσω της οποίας ο χρήστης μπορεί να αγοράζει παιχνίδια τα οποία εγκαθίστανται απ' ευθείας στον υπολογιστή του, να επικοινωνεί με όσους φίλους και συμπαίκτες είναι συνδεδεμένοι στην υπηρεσία και να λαμβάνει updates και στατιστικά για τα αγαπημένα του παιχνίδια. Το πραγματικό επίτευγμα της υπηρεσίας όμως ήταν η δυνατότητα που δίνει στο χρήστη να κάνει log in σ'αυτή από οποιονδήποτε υπολογιστή, οπουδήποτε θέλει, και να παίξει τα παιχνίδια

Από σήμερα ο κόσμος του σινεμά είναι πολύ - πολύ φτωχότερος, καθώς έπαψε μια από τις πιο σημαντικές και σεβάσμιες φωνές του. Ο Don LaFontaine μπορεί να μην είναι γνωστός σε όλους με το όνομά του, αλλά δεν υπάρχει άνθρωπος που να έχει πατήσει έστω και μία φορά σε κινηματογράφο και να μην έχει ακούσει τη χαρακτηριστική φωνή του να ντύνει τα trailer των "προσεχώς" ταινιών. Ο άνθρωπος μόνος του έκανε τα trailer σχεδόν εξίσου σημαντικό μέρος της προβολής με την ίδια την ταινία, και μας έκανε να σπρωχνόμαστε βιαστικά στο ταμείο και στο κυλικείο του σινεμά για να μη χάσουμε τις "διαφημίσεις". Και βέβαια δημιούργησε μια ολόκληρη τάση με μιμητές και συνεχιστές, που θα κληθούν τώρα να πάρουν τη θέση του πίσω από το μικρόφωνο, παρ' όλο που κανείς δε θα γεμίσει αποτελεσματικά το κενό που αφήνει. Κι επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχεια εκτός αν ακούγονται με τη φωνή του μεγάλου voice-over master, ας θυμηθούμε μερικά μόνο από άπειρα trailer αγαπημένων ταινιών που με τη συμμετ

Καλά ε, είπαμε ότι το καλοκαίρι τα πάντα στην Ελλάδα κατεβάζουν ταχύτητα και κυλούν πιο νωχελικά, περπατάμε στη σκιά και πίνουμε πολύ νερό, και δεν τρέχουμε για να μην ιδρώσουμε και μυρίζει άσχημα το βαγόνι στο μετρό, αλλά αυτό καταντάει γελοίο: έχω να ποστάρω από το Μάιο. Απαράδεκτο, γιατί από τότε που σταμάτησα να γράφω δεν έχω σχεδόν τι να διαβάσω πια. Και δεν είναι να πεις ότι δεν είχα και πράγματα που άξιζαν της προσοχής μου όλο το καλοκαίρι: από το San Diego Comic-Con και την ανακοίνωση των Eisners στην τελευταία συμμετοχή της Almudena Cid στους Ολυμπιακούς Αγώνες, από την προσωρινή μετατροπή της Σαντορίνης σε σκηνικό ταινίας του Eli Roth στην επίσης κινηματογραφική επανεμφάνιση του Radovan Karadzic, από το doping της Φανής Χαλκιά στην επιστροφή του Beverly Hills 90210 στις ελληνικές οθόνες (κι από Σεπτέμβριο και στις αμερικανικές σε νέα έκδοση, χε), κι από τη βδομάδα που πέρασα στην Κωνσταντινούπολη στο OMFG ΤΕΛΕΙΟ Dark Knight του Christopher Nolan, όσο να ‘ναι έγιναν κανα δυο π

Ψάχνοντας στα Internets για θέματα σχετικά για games και όχι για sex, όχι κύριε, όχι, βρήκα στο blog της Leigh Alexander το παρακάτω video, το οποίο είναι μια σύντομη διάλεξη του καθηγητή Daniel Floyd του Savannah College of Art and Design για την τάξη media theory που διδάσκει και αφορά το θέμα του sex στα video games. Πρόκειται για μια πολύ πρωτότυπη, αλλά και έξυπνη και περιεκτική παρουσίαση του θέματος, σε μια εποχή όπου τα video games είναι ο νέος μεγάλος εχθρός που επέλεξαν κάποιοι για να μαστίζει τη νεολαία μας, μετά το rock 'n' roll και τις ταινίες. Πέρα από το ότι συμφωνώ απόλυτα με το περιεχόμενο του video, πρέπει να εκτιμήσω το γεγονός ότι ο δημιουργός του είναι καθηγητής πανεπιστημίου. Θα αφήσω εσάς να κάνετε τη σύγκριση με έναν Έλληνα ομόλογό του. Δε θα συζητήσω καν το θέμα σαν κάτι που αφορά την ελληνική πραγματικότητα, καθώς ζούμε στη χώρα η οποία είχε καταστήσει τα video games παράνομα με το νόμο 3037/2002 , προσπαθώντας να απαγορεύσει τα... φρουτάκια. Επίσης,

Το Indiana Jones and the Kingdom of the Crystal Skull είναι επιτέλους κοντά μας. Αν ενδιαφέρεστε για την άποψή μου για την ταινία (και αν έχετε χρόνο, Παναγία μου είμαι πολυλογάς τελικά), πεταχτείτε μέχρι τη Think Tank Familia . Και πάρτε τίποτα να τρώτε μαζί σας, δεν ξέρω τι ώρα θα ξεμπερδέψετε.

ΞΥΠΝΑΤΕ ΓΕΙΤΟΝΟΙ, ΜΑΣ ΠΑΙΡΝΟΥΝΕ ΤΟ INTERNET!!! (Net Neutrality poster by Bugbyte ) OK, όχι ακριβώς. Αν και, αν κανείς έχει παρακολουθήσει τα τεκταινόμενα σχετικά με την περιβόητη Net Neutrality τον τελευταίο χρόνο, είναι δύσκολο να μην ανησυχεί έστω και λίγο για το μέλλον - όχι του Internet του ίδιου, αυτό δεν πάει πουθενά, αλλά για το μέλλον της εμπειρίας του χρήστη στο Internet. Μα τι είναι η Net Neutrality, ακούω τα αμέτρητα μιλιούνια από σας να ρωτάνε με αυτή τη βροντερή φωνή του λαού, που είναι οργή Θεού κατά κάποιους; Πολύ απλά η Net Neutrality είναι μια βασική αρχή η οποία διέπει το Internet και τη λειτουργία του όπως τα ξέρουμε σήμερα: Το Δίκτυο είναι ανά πάσα στιγμή διαθέσιμο σε όποιον μπορεί να συνδεθεί σε αυτό μέσω κάποιου provider (δηλαδή κάποιας εταιρίας τηλεπικοινωνιών). Μπορεί κανείς να επισκεφθεί όποιο website επιθυμεί, να παρακολουθήσει streaming video και να ακούσει streaming μουσική, να κατεβάσει και να ανεβάσει δεδομένα προς και από τον υπολογιστή του, να βρει τζάμπ

... που στα λατινικά θα πει μοναξιά, απομόνωση, και θα μπορούσα να το γράψω έτσι αλλά μετά πώς θα έκανα τον έξυπνο, ε; Το 'πα (όχι εδώ, αλλά το 'πα, θα πρέπει απλά να με πιστέψετε) και το 'κανα, πράγμα που δεν συνηθίζω. Με την ευκαιρία των διακοπών, αποφάσισα να απομονωθώ πλήρως για τρεις μέρες στο χωριό μου, μακριά από ανθρώπους, τηλεόραση και Internet. Και όπως αποδείχτηκε, hey, γίνεται! ΟΚ, την έλλειψη τηλεόρασης δεν τη μετράω πια ιδιαίτερα, καθώς σπάνια βλέπω τηλεόραση τελευταία - η τηλεόρασή μου πλέον εξυπηρετεί κυρίως ως οθόνη προβολής DVD και console gaming. Το Internet, επίσης ΟΚ, καθώς 1 βδομάδα off-line είναι πολύ λιγότερο οδυνηρή απ' όσο περίμενα. Με την εξαίρεση λίγων σπασμών και μικρής ποσότητας αφρού στο στόμα το πρώτο βράδυ. Λεπτομέρειες. Το κυριότερο όμως είναι δεν ήμουν προετοιμασμένος γι' αυτή την ησυχία . Και δε μιλάω για την ησυχία ενός ανθρώπου που είναι μόνος του μέσα σε ένα σπίτι. Μιλάω για την ησυχία έξω από το σπίτι, την ηρεμία που επικρατε

Το αγαπημένο μου screenshot της εβδομάδας έρχεται από το Gizmodo : Αν είναι να έχεις το desktop σου τίγκα στους folders και στα icons σε διάταξη "Πέρασε - η - Κατρίνα - να - μας - πει - ένα - γειά", γιατί να μην κάνεις και τέχνη ταυτόχρονα! Και φυσικά, ποιό μοντέλο θα ήταν καλύτερο γι' αυτό το σκοπό από το Purple Tentacle? Τι Guillermo Habacuc Vargas κι αηδίες μου λέτε μετά!

Τα Oscar πέρασαν, τα Emmy αργούν, τα Grammy δε με ενδιαφέρουν και τρελά (woo-hoo για την Amy Winehouse πάντως), αλλά πέρασαν κι αυτά, ακόμα και το Comicdom Con απένειμε τα δικά του . Τι έμεινε για τον φτωχούλη βραβειόβιο; Μα, τα Eisners φυσικά! Τα Eisners, γι' αυτούς που δεν ξέρουν, είναι τα πιο σημαντικά βραβεία για τη βιομηχανία των comics, σχεδόν ό,τι είναι τα Oscars για τον κινηματογράφο και οφείλουν το όνομά τους στον γίγαντα των αμερικανικών comics Will Eisner . Χθες λοιπόν ανακοινώθηκαν οι φετινές υποψηφιότητες για το βαρυσήμαντο βραβείο, οι οποίες σύμφωνα με το δελτίο τύπου αποτελούν τις πιο ποικιλόμορφες στην 20ετή πορεία του θεσμού. Και πραγματικά, ρίχνοντας μια ματιά στη λίστα εντυπωσιάστηκα, καθώς ναι μεν είναι παρούσες οι κραταιές Marvel, DC και Image, αλλά συνυπάρχουν και με μικρότερες όπως η Oni και η Dynamite, αλλά και με ανεξάρτητους self-publishers. Δεν ξέρω, αλλά αυτό με κάνει να νιώθω... όμορφα. Επίσης, έντονη είναι η παρουσία του διεθνούς στοιχείου καθώς β

Επιτέλους. Μετά από αναμονή σχεδόν ενός χρόνου και αφού το διασκευασμένο "All Along The Watchtower" ηχεί ακόμα στα αυτιά μας, απόψε το Galactica συνεχίζει το ταξίδι του προς αναζήτηση της 13ης Αποικίας. Γιατί να νοιάζει κάποιον; Βασικά, κάτι είχα πει εδώ πέρα , συν ΟΛΑ όσα έχουν πει κριτικοί και κοινό, αλλά καλύτερα να το ανακαλύψει κανείς μόνος του... και έχει μια σαιζόν ακόμη στη διάθεσή του για να το κάνει. See you on the deck.

The general tendency of things throughout the world is to render mediocrity the ascendant power among mankind. - John Stuart Mill Ε ναι, υπερβάλλω, αλλά είναι κάποιες φορές που δεν μπορώ να κρατηθώ. Φαίνεται ότι όσο θα ελπίζω ότι κάποτε σ' αυτή τη χώρα θα υπάρξουν καλλιτέχνες που θα παράγουν ένα έργο αυθεντικό, με έστω ένα δείγμα ευρηματικότητας, τόσο θα απογοητεύομαι από την πλειοψηφία τους. Το μικρό ποσοστό που δεν αντιπροσωπεύεται από την προηγούμενη πρόταση και το οποίο φυσικά και υπάρχει, είναι απλώς η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα. Καθημερινά το βλέπουμε γύρω μας στην ταλαιπωρημένη χώρα μας: Σεναριογράφοι, σκηνοθέτες, μουσικοί, φωτογράφοι, κλπ. κλπ. που περιορίζονται στο να πιθηκίζουν ασύστολα και το χειρότερο, ξεδιάντροπα, που αναμασούν τόνους υλικού που έχουν γραπώσει από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα και τους διοχετεύουν στο ευρύ κοινό που είναι έτοιμο να καταναλώσει με περισσή ευχαρίστηση, είτε χωρίς να ξέρει ότι τρώει ξαναζεσταμένο φαγητό, είτε -ακόμα χειρότερα-

Ε Holy Crap δηλαδή. Τη στιγμή που εγώ παλεύω ακόμα με το medium επίπεδο στο Guitar Hero III: Legends of Rock, έρχονται ετούτοι οι δύο και θέλω να ξαναπιάσω το PaRappa the Rapper. Κι ο ένας τους μπαίνει στο Guinness, για τ' όνομα του Θεού! Το κομμάτι που ακούγεται, με την ευκαιρία, είναι το Through The Fire And Flames των Dragonforce , το οποίο μπορείτε να ακούσετε εδώ , και το οποίο θεωρείται σχεδόν αδύνατον να βγει sτο expert επίπεδο. Όχι ότι θα το καταλαβαίνατε αυτό παρακολουθώντας αυτούς τους τύπους, οι οποίοι θεωρώ ότι αδικούν κατάφωρα τον εαυτό τους αν δεν ξέρουν πραγματική κιθάρα. Για να δούμε, εγώ πρέπει να βγάλω το Black Magic Woman τώρα...

Lame, ξέρω, αλλά μετά το ιδιοφυές επεισόδιο του South Park για το World of Warcraft , δεν υπάρχουν και πάρα πολλά καλά λογοπαίγνια που μπορεί να κάνει κανείς (επίσης, βαριέμαι). Πάντως, το Massively Multiplayer Online Game ( MMOG επί το ελληνικότερον) της Blizzard Entertainment κυκλοφόρησε το 2004 και από τότε μετράει γύρω στα 10 εκατομμύρια συνδρομητές, πολυάριθμα updates και patches, ένα expansion pack κι άλλο ένα στο δρόμο , και είναι πλέον πολιτισμικό φαινόμενο έχοντας προσελκύσει την προσοχή media και ανθρώπων που κατά τα άλλα δεν θα ασχολούνταν ουδέποτε με video games ( τα απιθανικομμύρια που έχει βγάλει η Activision/Vivendi, εκδοτική εταιρεία του World of Warcraft, έχουν ενδεχομένως κάποια σχέση μ' αυτό). Εμένα πάντως, τα παραπάνω με άφηναν αδιάφορο για πολλούς λόγους, ένας από τους οποίους είναι ότι έχω στη σειρά τόσα games να παίξω που θα ΄λεγε κανείς ότι με πληρώνουν για να το κάνω. Με άφηναν δηλαδή αδιάφορο ως τώρα. Η τρισκατάρατη η Blizzard βλέπετε, πέρα από τη μηνιαί

Πατήστε εδώ για το 1ο μέρος Η Μάγια έβγαλε και τα δυο λαμπραντόρ στο διάδρομο και τα πήγε στην κρεβατοκάμαρα. Ο Γκρεγκ άκουσε μια πνιχτή στιχομυθία με την κοπέλα της και η Μάγια επέστρεψε μόνη της. «Εγώ μπορώ να το διορθώσω,» είπε ψιθυρίζοντας. «Όταν οι Κινέζοι άρχισαν να μπουζουριάζουν ανθρώπους, εγώ και οι συνεργάτες μου αφιερώσαμε την 20 τοις εκατό εργασία μας στο να τους κάνουμε χαλάστρα.» (Μία από τις επιχειρηματικές καινοτομίες που είχε εισαγάγει η Google ήταν ο κανόνας ότι κάθε εργαζόμενος θα έπρεπε να αφιερώνει ένα 20 τοις εκατό του χρόνου του σε προσωπικές εργασίες υψηλού επιπέδου.) «Το λέμε Γκουγκλόσκουπα. Μπαίνει βαθιά μέσα στη βάση δεδομένων και σου σε κάνει στατιστικά κανονικό. Τις αναζητήσεις σου, τα ιστογράμματα του Gmail σου, τα πρότυπα των περιηγήσεών σου στο Δίκτυο. Τα πάντα. Πρέπει να σε γκουγκλοκαθαρίσω, Γκρεγκ. Μόνο αυτός ο τρόπος υπάρχει.» «Δε θέλω να μπλέξεις.» Κούνησε το κεφάλι της. «Είμαι ήδη καταδικασμένη. Κάθε μέρα από τότε που το έφτιαξα το καταραμένο, είμαι