Χαρούμενη χρυσή κλπ. κλπ.

Το 2009 έρχεται καλπάζοντας ωσάν αγέρωχο αραβικό άτι. Εφόσον δεν μπορούμε να αποφύγουμε άλλη μία αλλαγή χρονιάς, τουλάχιστον ας ευχηθούμε η επόμενη να είναι καλύτερη και πιο δημιουργική.



Πριν γίνουν όλα αυτά όμως, μεσολαβεί και μια Πρωτοχρονιά. Τι ευχηθήκατε εσείς στον Άγιο Βασίλη της προτίμησής σας;

Εγώ πάντως ζήτησα κάνα παιχνιδάκι και δεν απογοητεύτηκα. Και το Bioshock (επιτέλους!) μου έφερε, και το World Of Goo (επιτέλους x2!), και τα δύο πρώτα, παλιά κι αγαπημένα DOOM, και το Warhammer 40K: Dawn of War με όλα του τα expansion, και το μόνο που ήθελε για αντάλλαγμα πέρα από το γάλα και τα κουλουράκια ήταν περίπου 37€ (η οικονομική κρίση κι όλα τα σχετικά). Και για όλα τα καλά παιδάκια, κάνει μια παράταση πέρα από τη νύχτα της Πρωτοχρονιάς, και φέρνει όλα αυτά και πολλά άλλα μέχρι τις 2 Ιανουαρίου. Σ'αγαπώ πολύ Άγιε Βασίλη, σ'αγαπώ μέχρι τον ουρανό!

Καλή Πρωτοχρονιά σε όλους.

Comments

  1. *tsiormanos*January 3, 2009 at 6:12 AM

    s'efere ki ena flasaki pou ton eipes!
    sagapw poly agie vasilh sagapw mEEXRI TON OURANOOOOOO!!!

    ReplyDelete
  2. CitizenMacJanuary 4, 2009 at 8:15 AM

    Ααα ναι, δεν μπορώ να πω. Τον είπα και με το 'φερε!

    ReplyDelete
  3. ΣοφίαJanuary 7, 2009 at 1:45 PM

    Εγώ αρχικά σκέφτηκα να ζητήσω ένα iPod Nano, αλλά δεν το τόλμησα. Τελικά πήρα μια καδένα για το λαιμό. Not bad :-)

    Καλή χρονιά να έχουμε!

    ReplyDelete
  4. CitizenMacJanuary 8, 2009 at 1:50 AM

    Χμμ δεν ξέρω, η καδένα θα είχε τα φόντα να βγει ακριβότερη από το iPod Nano. :P

    Με γειά σου και καλή χρονιά μας!

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

Μου πήρε το παιχνίδι μου!

Το πιο δύσκολο πράγμα που πρέπει να εξηγήσεις πιο συχνά σε ένα παιδάκι, είναι η έννοια της μοιρασιάς. Πρέπει να δώσεις στο παιδάκι να καταλάβει, ότι απλώς επειδή και το διπλανό παιδάκι παίζει για λίγο με το ίδιο παιχνίδι, δε σημαίνει ότι το παιχνίδι χάνεται για πάντα, ή ότι η διασκέδαση δεν μπορεί να είναι κοινή. Χθες, η Αγγλία έπαιξε με το παιχνίδι μας. Και δε μας άρεσε καθόλου . Χτυπήσαμε τα πόδια μας κάτω με μανία. Σκούξαμε. Βρίσαμε τους κακούς Άγγλους που μας πήραν το παιχνίδι. Δεν είναι μόνο ότι κανένας δε μας έμαθε να μοιραζόμαστε και ότι εξελιχθήκαμε σε ένα από τα πιο κακομαθημένα μυξιάρικα στον παιδικό σταθμό, είναι και ότι η μαμά μας μάς έχει φουσκώσει τα αυτιά με το πόσο φανταστικά παιδάκια είμαστε, και πόσο τα άλλα παιδάκια μας φέρονται άσχημα επειδή μας ζηλεύουν, βρε! Η Αγγλία χθες, υπό την καθοδήγηση του Danny Boyle, είχε την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου 2012. Ήταν επιτυχημένη τελετή; Απολύτως. Όλα πήγαν ρολόι και μερικές στιγμές ήταν καθηλωτικές.
Read more

E3 2012: Τα δικά μου αγαπημένα

Image
Το 24ωρο εκείνο της E3, που παραδοσιακά για τους δημοσιογράφους περιλαμβάνει τον καθιερωμένο αγώνα δρόμου μέσα στο downtown Los Angeles, από τη μία press conference στην άλλη (και μερικά κλικ του ποντικιού και γενναίες δόσεις καφέ για όσους παρακολουθούν τα live streams από το σπίτι τους), έχει πλέον πάει να κάνει παρέα στις αμέτρητες άλλες ημέρες έναρξης της έκθεσης. Λόγω κάποιων αξεπέραστων εμποδίων (ένα από τα οποία προέκυψε αρκετά πρόσφατα), φέτος ανήκω στους δεύτερους, αλλά δεν μπορώ να πω πως νιώθω ότι έχασα κάτι συνταρακτικό. Οι ανακοινώσεις που ξεχώρισαν για μένα, μέχρι στιγμής, είναι λίγες συγκριτικά με το ξεφόρτωμα πληροφοριών που συνοδεύει αυτή την ημέρα κάθε χρόνο και αφορούν σε παιχνίδια, όχι υπηρεσίες, ούτε ανακοινώσεις συνεργασιών με κατασκευαστές κινητών τηλεφώνων, ούτε περίεργες και αμφιλεγόμενες προσομοιώσεις e-sports. Ξεκινάω με το Watch Dogs της Ubisoft, το οποίο μου έκανε και τη μεγαλύτερη εντύπωση, καθώς αφενός παρέμεινε κρυφό μέχρι τη στιγμή της ανακοίνω
Read more

Προειδοποίηση: αυτό θα είναι ένα μίζερο post.

Αισθάνομαι μια τρομερή απαισιοδοξία τελευταία. Είναι ένα συναίσθημα που είμαι σίγουρος ότι μοιράζομαι με πολλούς συμπατριώτες μου αυτές τις μέρες, αλλά για ελαφρώς διαφορετικό λόγο - είναι το συναίσθημα ότι όλη η φουρτούνα που έχουμε περάσει ως τώρα, ως κράτος και ως κοινωνία, και όλη η κακοκαιρία που ακόμη έρχεται (γιατί έρχεται), θα είναι για το τίποτα. Μετά από πολλή σκέψη και προβληματισμό, νομίζω ότι αυτό φοβάμαι πιο πολύ απ' όλα. Διαβάζω άρθρα επί άρθρων και απόψεις επί απόψεων στον Τύπο. Αποφεύγω την τηλεόραση, και λόγω έλλειψης χρόνου και λόγω έλλειψης εμπιστοσύνης. Παρά τα όσα καταφέρονται κατά των ΜΜΕ, ο γραπτός Τύπος, είτε τυπωμένος είτε ηλεκτρονικός, προσφέρει μια υπέροχη πολυφωνία, από τα κομμάτια της οποίας μπορεί κανείς, εφόσον έχει ανοιχτό μυαλό, να σχηματίσει μια αρκετά κατατοπιστική, αν και πάλι ατελή, εικόνα. Το πρόβλημα είναι ότι η εικόνα που σχηματίζεται δεν μου αρέσει καθόλου. Έχω διαβάσει ορισμένες γνώμες που καταδικάζουν (δικαίως, κατά τη γνώμη μου) τις με
Read more