Οι καλλιτέχνες είναι πάντα ακατάστατοι

Το αγαπημένο μου screenshot της εβδομάδας έρχεται από το Gizmodo:



Αν είναι να έχεις το desktop σου τίγκα στους folders και στα icons σε διάταξη "Πέρασε - η - Κατρίνα - να - μας - πει - ένα - γειά", γιατί να μην κάνεις και τέχνη ταυτόχρονα!

Και φυσικά, ποιό μοντέλο θα ήταν καλύτερο γι' αυτό το σκοπό από το Purple Tentacle?

Τι Guillermo Habacuc Vargas κι αηδίες μου λέτε μετά!

Comments

  1. Than BluApril 18, 2008 at 4:17 PM

    Nea moda auti me tous fakelous. Irthe i wra na aksiopoiisw to mac stin douleia (kai tis wres pou den exw tipota na kanw)

    Mia stigmi omws... there is no 'print screen' button on a mac! STUPID MACS!

    ReplyDelete
  2. CitizenMacApril 20, 2008 at 4:36 AM

    there is no 'print screen' button on a mac!


    Μαθαίνω κάτι καινούριο κάθε μέρα! :P

    Πάντως το screenshot είναι από Linux, οπότε αν έχεις πρόσβαση σε Linux PC, go nuts! Αλλιώς, eh, innovate!

    ReplyDelete
  3. BunnyDeeApril 21, 2008 at 7:02 AM

    Duuude... Day of the Tentacle... Such memories... Τέτοιο πράγμα είναι art-worthy in itself - πάντως το χαμό από folders στο desktop, όσο όμορφος και να ήταν, δε θα τον άντεχα προσωπικα. But that's just me, μάλλον.

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

Μου πήρε το παιχνίδι μου!

Το πιο δύσκολο πράγμα που πρέπει να εξηγήσεις πιο συχνά σε ένα παιδάκι, είναι η έννοια της μοιρασιάς. Πρέπει να δώσεις στο παιδάκι να καταλάβει, ότι απλώς επειδή και το διπλανό παιδάκι παίζει για λίγο με το ίδιο παιχνίδι, δε σημαίνει ότι το παιχνίδι χάνεται για πάντα, ή ότι η διασκέδαση δεν μπορεί να είναι κοινή. Χθες, η Αγγλία έπαιξε με το παιχνίδι μας. Και δε μας άρεσε καθόλου . Χτυπήσαμε τα πόδια μας κάτω με μανία. Σκούξαμε. Βρίσαμε τους κακούς Άγγλους που μας πήραν το παιχνίδι. Δεν είναι μόνο ότι κανένας δε μας έμαθε να μοιραζόμαστε και ότι εξελιχθήκαμε σε ένα από τα πιο κακομαθημένα μυξιάρικα στον παιδικό σταθμό, είναι και ότι η μαμά μας μάς έχει φουσκώσει τα αυτιά με το πόσο φανταστικά παιδάκια είμαστε, και πόσο τα άλλα παιδάκια μας φέρονται άσχημα επειδή μας ζηλεύουν, βρε! Η Αγγλία χθες, υπό την καθοδήγηση του Danny Boyle, είχε την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου 2012. Ήταν επιτυχημένη τελετή; Απολύτως. Όλα πήγαν ρολόι και μερικές στιγμές ήταν καθηλωτικές.
Read more

E3 2012: Τα δικά μου αγαπημένα

Image
Το 24ωρο εκείνο της E3, που παραδοσιακά για τους δημοσιογράφους περιλαμβάνει τον καθιερωμένο αγώνα δρόμου μέσα στο downtown Los Angeles, από τη μία press conference στην άλλη (και μερικά κλικ του ποντικιού και γενναίες δόσεις καφέ για όσους παρακολουθούν τα live streams από το σπίτι τους), έχει πλέον πάει να κάνει παρέα στις αμέτρητες άλλες ημέρες έναρξης της έκθεσης. Λόγω κάποιων αξεπέραστων εμποδίων (ένα από τα οποία προέκυψε αρκετά πρόσφατα), φέτος ανήκω στους δεύτερους, αλλά δεν μπορώ να πω πως νιώθω ότι έχασα κάτι συνταρακτικό. Οι ανακοινώσεις που ξεχώρισαν για μένα, μέχρι στιγμής, είναι λίγες συγκριτικά με το ξεφόρτωμα πληροφοριών που συνοδεύει αυτή την ημέρα κάθε χρόνο και αφορούν σε παιχνίδια, όχι υπηρεσίες, ούτε ανακοινώσεις συνεργασιών με κατασκευαστές κινητών τηλεφώνων, ούτε περίεργες και αμφιλεγόμενες προσομοιώσεις e-sports. Ξεκινάω με το Watch Dogs της Ubisoft, το οποίο μου έκανε και τη μεγαλύτερη εντύπωση, καθώς αφενός παρέμεινε κρυφό μέχρι τη στιγμή της ανακοίνω
Read more

Προειδοποίηση: αυτό θα είναι ένα μίζερο post.

Αισθάνομαι μια τρομερή απαισιοδοξία τελευταία. Είναι ένα συναίσθημα που είμαι σίγουρος ότι μοιράζομαι με πολλούς συμπατριώτες μου αυτές τις μέρες, αλλά για ελαφρώς διαφορετικό λόγο - είναι το συναίσθημα ότι όλη η φουρτούνα που έχουμε περάσει ως τώρα, ως κράτος και ως κοινωνία, και όλη η κακοκαιρία που ακόμη έρχεται (γιατί έρχεται), θα είναι για το τίποτα. Μετά από πολλή σκέψη και προβληματισμό, νομίζω ότι αυτό φοβάμαι πιο πολύ απ' όλα. Διαβάζω άρθρα επί άρθρων και απόψεις επί απόψεων στον Τύπο. Αποφεύγω την τηλεόραση, και λόγω έλλειψης χρόνου και λόγω έλλειψης εμπιστοσύνης. Παρά τα όσα καταφέρονται κατά των ΜΜΕ, ο γραπτός Τύπος, είτε τυπωμένος είτε ηλεκτρονικός, προσφέρει μια υπέροχη πολυφωνία, από τα κομμάτια της οποίας μπορεί κανείς, εφόσον έχει ανοιχτό μυαλό, να σχηματίσει μια αρκετά κατατοπιστική, αν και πάλι ατελή, εικόνα. Το πρόβλημα είναι ότι η εικόνα που σχηματίζεται δεν μου αρέσει καθόλου. Έχω διαβάσει ορισμένες γνώμες που καταδικάζουν (δικαίως, κατά τη γνώμη μου) τις με
Read more