E3 2012: Τα δικά μου αγαπημένα
Το 24ωρο εκείνο της E3, που παραδοσιακά για τους δημοσιογράφους περιλαμβάνει τον καθιερωμένο αγώνα δρόμου μέσα στο downtown Los Angeles, από τη μία press conference στην άλλη (και μερικά κλικ του ποντικιού και γενναίες δόσεις καφέ για όσους παρακολουθούν τα live streams από το σπίτι τους), έχει πλέον πάει να κάνει παρέα στις αμέτρητες άλλες ημέρες έναρξης της έκθεσης. Λόγω κάποιων αξεπέραστων εμποδίων (ένα από τα οποία προέκυψε αρκετά πρόσφατα), φέτος ανήκω στους δεύτερους, αλλά δεν μπορώ να πω πως νιώθω ότι έχασα κάτι συνταρακτικό.
Οι ανακοινώσεις που ξεχώρισαν για μένα, μέχρι στιγμής, είναι λίγες συγκριτικά με το ξεφόρτωμα πληροφοριών που συνοδεύει αυτή την ημέρα κάθε χρόνο και αφορούν σε παιχνίδια, όχι υπηρεσίες, ούτε ανακοινώσεις συνεργασιών με κατασκευαστές κινητών τηλεφώνων, ούτε περίεργες και αμφιλεγόμενες προσομοιώσεις e-sports.
Ξεκινάω με το Watch Dogs της Ubisoft, το οποίο μου έκανε και τη μεγαλύτερη εντύπωση, καθώς αφενός παρέμεινε κρυφό μέχρι τη στιγμή της ανακοίνωσής του (σπάνιο πράγμα πλέον αυτό για την E3, όπου ανακοινώσεις και φήμες αρχίζουν να κυκλοφορούν οποτεδήποτε ΠΡΙΝ το ξεκίνημα της έκθεσης) και αφετέρου αποτέλεσε ένα απάγκιο νέου IP σε μία τροπική καταιγίδα από sequels.
Ακόμη δεν έχουν γίνει γνωστά πολλά πράγματα για τον τίτλο, αλλά νομίζω ότι θα συμφωνήσετε μαζί μου ότι το demo, όπου βλέπουμε ένα gameplay που συνδυάζει GTA, Deus Ex και Assassin's Creed, είναι αρκετά εντυπωσιακό - εδώ με έκανε να tweet-άρω με κεφαλαία:
(Ενός λεπτού σιγή για αυτή τη σπάνια στιγμή επαγγελματισμού και αμερόληπτης κριτικής στάσεως, παρακαλώ)
Οι ανακοινώσεις που ξεχώρισαν για μένα, μέχρι στιγμής, είναι λίγες συγκριτικά με το ξεφόρτωμα πληροφοριών που συνοδεύει αυτή την ημέρα κάθε χρόνο και αφορούν σε παιχνίδια, όχι υπηρεσίες, ούτε ανακοινώσεις συνεργασιών με κατασκευαστές κινητών τηλεφώνων, ούτε περίεργες και αμφιλεγόμενες προσομοιώσεις e-sports.
Ξεκινάω με το Watch Dogs της Ubisoft, το οποίο μου έκανε και τη μεγαλύτερη εντύπωση, καθώς αφενός παρέμεινε κρυφό μέχρι τη στιγμή της ανακοίνωσής του (σπάνιο πράγμα πλέον αυτό για την E3, όπου ανακοινώσεις και φήμες αρχίζουν να κυκλοφορούν οποτεδήποτε ΠΡΙΝ το ξεκίνημα της έκθεσης) και αφετέρου αποτέλεσε ένα απάγκιο νέου IP σε μία τροπική καταιγίδα από sequels.
Ακόμη δεν έχουν γίνει γνωστά πολλά πράγματα για τον τίτλο, αλλά νομίζω ότι θα συμφωνήσετε μαζί μου ότι το demo, όπου βλέπουμε ένα gameplay που συνδυάζει GTA, Deus Ex και Assassin's Creed, είναι αρκετά εντυπωσιακό - εδώ με έκανε να tweet-άρω με κεφαλαία:
ΧΑΚΑΡΕ ΤΑ ΦΑΝΑΡΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΤΡΑΚΑΡΕ ΓΟΥΣΤΑΡΩ #E3 #Ubi #CTOS
— Michael Tegos (@michaeltegos) June 4, 2012
(Ενός λεπτού σιγή για αυτή τη σπάνια στιγμή επαγγελματισμού και αμερόληπτης κριτικής στάσεως, παρακαλώ)
Η ανακοίνωση του Beyond: Two Souls από την Quantic Dream, δημιουργών του Heavy Rain, δεν αποτελούσε παρόμοια έκπληξη, καθώς ξέραμε ότι ο David Cage θα παρουσίαζε το νέο του παιχνίδι στην press conference της Sony, αλλά εδώ σημασία έχουν οι λεπτομέρειες. Στο νέο παιχνίδι του Γάλλου game auteur, λοιπόν, πρωταγωνιστεί η Ellen Page, ναι, αυτή η Ellen Page, στο ρόλο της Jodie Holmes, μιας αινιγματικής νεαράς με απροσδιόριστες υπερφυσικές δυνάμεις, που καταδιώκεται από Αμερικανούς ΜΑΤατζήδες για εξίσου απροσδιόριστους λόγους. Το trailer αποκαλύπτει την χαρακτηριστική προσέγγιση της Quantic Dream στην αφήγηση, στις ερμηνείες (που τώρα επιτυγχάνονται με πλήρες performance capture, όπως στο demo της Kara) και στην ατμόσφαιρα thriller. Η τεχνολογία είναι εντυπωσιακή, αλλά προσωπικά, ελπίζω ο monsieur Cage να έχει προσέξει λίγο παραπάνω στον τομέα της γραφής του σεναρίου, την αχίλλειο πτέρνα των, κατά τα άλλα, αξιέπαινων δημιουργιών του.
ΟΚ, το Assassin's Creed III δεν είναι νέα ανακοίνωση και επίσης, είναι sequel και άρα θα έπρεπε να εκφράσω την αγανάκτισή μου, αλλά εδώ φαίνεται να έχουμε την περίπτωση συνέχειας στην οποία έχει δοθεί η απαραίτητη ποσότητα προσοχής και δουλειάς ώστε το τελικό προϊόν να πηγαίνει τη σειρά ένα βήμα παραπέρα. Όπως, δηλαδή, έκανε το Assassin's Creed II, πριν οι περιπέτειες του Ezio Auditore da Firenze αποκτήσουν και μέρος II.I και ΙΙ.ΙΙ (τα οποία ήταν καλοφτιαγμένα και τα απόλαυσα, αλλά αυτό οφείλεται ακριβώς στο ότι πατούσαν στην επιτυχημένη συνταγή του ΙΙ). Το τρίτο μέρος της ιστορικής sci-fi σειράς, από την άλλη, πετάει ό,τι έχει προηγηθεί από το παράθυρο με την επιδεξιότητα βετεράνου Ασσασσίνου και επανεφευρίσκει τα πάντα, από τον χώρο και το χρόνο της ιστορίας και τον πρωταγωνιστή της, μέχρι τα συστήματα και τους μηχανισμούς. Το τελικό αποτέλεσμα, όπως το επιδεικνύουν τα φανταχτερά demos, υπόσχεται συναρπαστικές στιγμές, αλλά εγείρει και τον κίνδυνο το παιχνίδι να φορτωθεί περιττά βάρη που ούτε κι ο φτεροπόδαρος Connor θα μπορεί να αντέξει.
Παραμένοντας στο franchise του Assassin's Creed και στο ιστορικό σκηνικό της Αμερικανικής Επανάστασης, θα κάνω μια στάση και από τη Νέα Ορλεάνη, όπου συναντάμε το Assassin's Creed ΙΙΙ: Liberation, για το PlayStation Vita. Ναι, είναι spin-off μεγάλης σειράς και το Vita είναι ένα μηχάνημα που αξίζει καλύτερη μοίρα από το να γίνεται φορέας για spin-offs που αναπτύσσουν αναπληρωματικές ομάδες. Όμως:
Τέλος, έχουμε το gameplay demo του The Last of Us, ενός ακόμη exclusive τίτλου για το PlayStation 3. Η μετα-αποκαλυπτική αυτή περιπέτεια επιβίωσης από την Naughty Dog των Uncharted, διοχετεύει το κλίμα ταινιών όπως το I Am Legend και The Road, συνδυάζοντάς το με τον τόνο και τις ιδέες παιχνιδιών σαν το Enslaved και το I Am Alive, για να σχηματίσει μια αρκετά δυσάρεστη ατμόσφαιρα, όπου η κάθε αναμέτρηση με κάποιον αντίπαλο κοστίζει συναισθηματικά όσο και σε πυρομαχικά/εφόδια. Είναι αλήθεια ότι το μετα-αποκαλυπτικό σκηνικό έχει γίνει τόσο συνηθισμένο στα games που μερικές φορές νιώθουμε πιο άνετα ανάμεσα στα ερείπια του πολιτισμού μας, παρά στην πραγματικότητα του εν λόγω πολιτισμού - ίσως κιόλας, ενδόμυχα, να προετοιμαζόμαστε για την κατάρρευση του κόσμου που ξέρουμε, κάτι όχι πολύ μακρινό αν πιστέψουμε την πλειοψηφία των ΜΜΕ. Ωστόσο, ο κόσμος του The Last of Us μοιάζει ελαφρώς πιο μαύρος και δυσάρεστος από το συνηθισμένο. Αυτό που σίγουρα δεν αμφισβητείται, πάντως, είναι οι υψηλές αξίες παραγωγής που χαρακτηρίζουν το έργο της Naughty Dog, στις οποίες συμπεριλαμβάνονται και οι ενδιαφέρουσες προοπτικές του gameplay. Σημειώστε, επίσης, ότι η πιτσιρίκα Ellie, που κάποτε έφερε χαρακτηριστικά εμπνευσμένα από την Ellen Page, πλέον έχει αλλάξει πρόσωπο - κάτι που ίσως έχει να κάνει με την εμφάνιση της πραγματικής Ellen Page σε παιχνίδι της Sony. Να ένα πρόβλημα που δεν είχε ποτέ ο Shigeru Miyamoto όταν σχεδίαζε τον Mario.
Τι άλλο; Το South Park: The Stick of Truth είναι κάτι που δεν περίμενα να με ενδιαφέρει, αν και η σειρά εξακολουθεί να μου αρέσει όσο λίγα πράγματα στην κατηγορία της. Ωστόσο, όταν έχεις τους Trey Parker και Matt Stone στο σενάριο και στις φωνές και την Obsidian Entertainment στην ανάπτυξη, τότε σταματάς και προσέχεις.
Το ενδιαφέρον μου επίσης κίνησε το Papo Y Yo, ένα downloadable παιχνίδι για το PSN, το οποίο αποτελεί μια παραβολή για την παιδική ηλικία του δημιουργού του, Vander Caballero, ο οποίος μεγάλωσε με έναν αλκοολικό πατέρα που τον τραυμάτισε ψυχικά και σωματικά. Μικρός, ο Caballero έβρισκε καταφύγιο στα videogames και τώρα, μέσα από ένα videogame, αντιμετωπίζει τα τραύματα της παιδικής του ηλικίας. Η χρήση των games ως μέσων αυτοέκφρασης είναι κάτι που δεν έχουμε συνηθίσει και, προσωπικά, ελπίζω να δούμε από περισσότερους δημιουργούς.
Η E3 βέβαια μόλις άρχισε και θα μάθουμε πολλά μέχρι την Παρασκευή. Δεν ξέρω τι άλλους νέους τίτλους μπορούμε να περιμένουμε, αλλά σίγουρα θα ακούσουμε περισσότερα για ήδη ανακοινωθέντες. Εγώ, προς το παρόν, θα αναπληρώσω τον ύπνο που θα έχανα αν βρισκόμουν αυτή τη στιγμή να τρέχω πάνω-κάτω στους διαδρόμους του LACC.
(Μου λείπει, να πάρει.)
ΟΚ, το Assassin's Creed III δεν είναι νέα ανακοίνωση και επίσης, είναι sequel και άρα θα έπρεπε να εκφράσω την αγανάκτισή μου, αλλά εδώ φαίνεται να έχουμε την περίπτωση συνέχειας στην οποία έχει δοθεί η απαραίτητη ποσότητα προσοχής και δουλειάς ώστε το τελικό προϊόν να πηγαίνει τη σειρά ένα βήμα παραπέρα. Όπως, δηλαδή, έκανε το Assassin's Creed II, πριν οι περιπέτειες του Ezio Auditore da Firenze αποκτήσουν και μέρος II.I και ΙΙ.ΙΙ (τα οποία ήταν καλοφτιαγμένα και τα απόλαυσα, αλλά αυτό οφείλεται ακριβώς στο ότι πατούσαν στην επιτυχημένη συνταγή του ΙΙ). Το τρίτο μέρος της ιστορικής sci-fi σειράς, από την άλλη, πετάει ό,τι έχει προηγηθεί από το παράθυρο με την επιδεξιότητα βετεράνου Ασσασσίνου και επανεφευρίσκει τα πάντα, από τον χώρο και το χρόνο της ιστορίας και τον πρωταγωνιστή της, μέχρι τα συστήματα και τους μηχανισμούς. Το τελικό αποτέλεσμα, όπως το επιδεικνύουν τα φανταχτερά demos, υπόσχεται συναρπαστικές στιγμές, αλλά εγείρει και τον κίνδυνο το παιχνίδι να φορτωθεί περιττά βάρη που ούτε κι ο φτεροπόδαρος Connor θα μπορεί να αντέξει.
Παραμένοντας στο franchise του Assassin's Creed και στο ιστορικό σκηνικό της Αμερικανικής Επανάστασης, θα κάνω μια στάση και από τη Νέα Ορλεάνη, όπου συναντάμε το Assassin's Creed ΙΙΙ: Liberation, για το PlayStation Vita. Ναι, είναι spin-off μεγάλης σειράς και το Vita είναι ένα μηχάνημα που αξίζει καλύτερη μοίρα από το να γίνεται φορέας για spin-offs που αναπτύσσουν αναπληρωματικές ομάδες. Όμως:
- μου αρέσει η ιδέα της πρωταγωνίστριας - γυναίκα, με αφρικανικές ρίζες και ντυμένη αρκετά αξιοπρεπώς, τουτέστιν δεν κυκλοφορεί με αβυσσαλέο ντεκολτέ και τον αφαλό έξω, κάτι αρκετά προχωρημένο για οποιοδήποτε videogame,
- το gameplay που παρουσιάζεται μοιάζει να μην στερείται πολλά από την "μεγάλη" έκδοση, κάτι που με προδιαθέτει θετικά για τη δυνατότητα του Vita να χειριστεί ένα τέτοιου είδους open-world παιχνίδι,
- το Vita μοιάζει παραγκωνισμένο, ακόμη κι από την "μαμά" Sony, κάτι που κάνει την εμφάνιση τίτλων με κάποιο πρεστίζ στην κονσόλα, επιβεβλημένη και
- έβαλαν Bat For Lashes στο trailer και με έκαναν ευτυχισμένο.
Τέλος, έχουμε το gameplay demo του The Last of Us, ενός ακόμη exclusive τίτλου για το PlayStation 3. Η μετα-αποκαλυπτική αυτή περιπέτεια επιβίωσης από την Naughty Dog των Uncharted, διοχετεύει το κλίμα ταινιών όπως το I Am Legend και The Road, συνδυάζοντάς το με τον τόνο και τις ιδέες παιχνιδιών σαν το Enslaved και το I Am Alive, για να σχηματίσει μια αρκετά δυσάρεστη ατμόσφαιρα, όπου η κάθε αναμέτρηση με κάποιον αντίπαλο κοστίζει συναισθηματικά όσο και σε πυρομαχικά/εφόδια. Είναι αλήθεια ότι το μετα-αποκαλυπτικό σκηνικό έχει γίνει τόσο συνηθισμένο στα games που μερικές φορές νιώθουμε πιο άνετα ανάμεσα στα ερείπια του πολιτισμού μας, παρά στην πραγματικότητα του εν λόγω πολιτισμού - ίσως κιόλας, ενδόμυχα, να προετοιμαζόμαστε για την κατάρρευση του κόσμου που ξέρουμε, κάτι όχι πολύ μακρινό αν πιστέψουμε την πλειοψηφία των ΜΜΕ. Ωστόσο, ο κόσμος του The Last of Us μοιάζει ελαφρώς πιο μαύρος και δυσάρεστος από το συνηθισμένο. Αυτό που σίγουρα δεν αμφισβητείται, πάντως, είναι οι υψηλές αξίες παραγωγής που χαρακτηρίζουν το έργο της Naughty Dog, στις οποίες συμπεριλαμβάνονται και οι ενδιαφέρουσες προοπτικές του gameplay. Σημειώστε, επίσης, ότι η πιτσιρίκα Ellie, που κάποτε έφερε χαρακτηριστικά εμπνευσμένα από την Ellen Page, πλέον έχει αλλάξει πρόσωπο - κάτι που ίσως έχει να κάνει με την εμφάνιση της πραγματικής Ellen Page σε παιχνίδι της Sony. Να ένα πρόβλημα που δεν είχε ποτέ ο Shigeru Miyamoto όταν σχεδίαζε τον Mario.
Τι άλλο; Το South Park: The Stick of Truth είναι κάτι που δεν περίμενα να με ενδιαφέρει, αν και η σειρά εξακολουθεί να μου αρέσει όσο λίγα πράγματα στην κατηγορία της. Ωστόσο, όταν έχεις τους Trey Parker και Matt Stone στο σενάριο και στις φωνές και την Obsidian Entertainment στην ανάπτυξη, τότε σταματάς και προσέχεις.
Το ενδιαφέρον μου επίσης κίνησε το Papo Y Yo, ένα downloadable παιχνίδι για το PSN, το οποίο αποτελεί μια παραβολή για την παιδική ηλικία του δημιουργού του, Vander Caballero, ο οποίος μεγάλωσε με έναν αλκοολικό πατέρα που τον τραυμάτισε ψυχικά και σωματικά. Μικρός, ο Caballero έβρισκε καταφύγιο στα videogames και τώρα, μέσα από ένα videogame, αντιμετωπίζει τα τραύματα της παιδικής του ηλικίας. Η χρήση των games ως μέσων αυτοέκφρασης είναι κάτι που δεν έχουμε συνηθίσει και, προσωπικά, ελπίζω να δούμε από περισσότερους δημιουργούς.
Η E3 βέβαια μόλις άρχισε και θα μάθουμε πολλά μέχρι την Παρασκευή. Δεν ξέρω τι άλλους νέους τίτλους μπορούμε να περιμένουμε, αλλά σίγουρα θα ακούσουμε περισσότερα για ήδη ανακοινωθέντες. Εγώ, προς το παρόν, θα αναπληρώσω τον ύπνο που θα έχανα αν βρισκόμουν αυτή τη στιγμή να τρέχω πάνω-κάτω στους διαδρόμους του LACC.
(Μου λείπει, να πάρει.)
Comments
Post a Comment