Eliciting Ecstatic Excitement
Την προηγούμενη εβδομάδα έλαβε χώρα στο Los Angeles, εκείνο στην California, η Electronic Entertainment Expo, ή E3 για τους φίλους της. Πρόκειται φυσικά για τη μεγαλύτερη και σημαντικότερη έκθεση για τη βιομηχανία των video games, όπου οι μεγαλύτεροι εκδότες και κατασκευαστές παρουσιάζουν τα παιχνίδια που θα μας κάψουν την τρέχουσα και την επόμενη χρονιά. Και οι εν λόγω φίλοι της είναι πολλοί, καθώς το attendance της φετινής E3 προγραμματίστηκε στα 40.000 άτομα, αριθμός που παρ’όλα αυτά απέχει από το ρεκόρ των 70.000 της έκθεσης του 2005.
Γιατί η μείωση; Η παγκόσμια οικονομική κρίση, σαν καλός μπαλαντέρ που είναι, κολλάει και εδώ σαν εξήγηση. Η άλλη αιτία είναι ότι οι τελευταίες E3 προσπάθησαν, σε μια προσπάθεια να κόψουν τα περιττά έξοδα και να προσδώσουν μια πιο επαγγελματική νότα στα τεκταινόμενα, να περιορίσουν την είσοδο στους οπαδούς και να κρατήσουν μόνο τις συνεντεύξεις και τις επιδείξεις παιχνιδιών στον τύπο. Αποτέλεσμα αυτού ήταν μια μίζερη κατάσταση που δεν ικανοποίησε κανένα, κι έτσι φέτος η E3 επέστρεψε στο L.A. Convention Center, όπου ξαναστήθηκαν τα τεράστια περίπτερα των μεγάλων εταιριών, ο χώρος γέμισε από μουσική και games, και φυσικά επέστρεψαν οι αγαπημένες παρουσίες που είχαν λείψει από τις προηγούμενες χρονιές: τα booth babes, επειδή ακόμα και οι Αρχαίοι Έλληνες ήξεραν ότι τα πάντα γίνονται καλύτερα όταν πλαισιώνονται από βυζιά.
Στο GameOver μπορεί, όποιος ενδιαφέρεται, να βρει την εκτενέστατη κάλυψη που κάναμε για την έκθεση, με πάνω από 100 νέα, άρθρα, previews κλπ., ενώ στα Internets υπάρχουν σε streaming video οι συνεντεύξεις τύπου που έδωσαν οι τρεις μεγάλοι, όπως και οι EA και Ubisoft (πρέπει να ομολογήσω ότι ήταν αρκετά awesome να παρακολουθώ τις εν λόγω press conferences σε live streaming για πρώτη φορά. Teh_Future!) Εγώ εδώ απλώς θέλω να αναφέρω στο πόδι μερικά από τα πράγματα που μου έκαναν τη μεγαλύτερη εντύπωση φέτος.
Project Natal: Όλα με το χέρι
Ακούγαμε φήμες, αλλά δεν ξέραμε τι ακριβώς ήταν. Πλέον όλοι όσοι ήταν να μάθουν γι’αυτό θα έχουν μάθει, γι’αυτό θα αποφύγω τις πολλές λεπτομέρειες. Όμως, για να το πω περιληπτικά, Παναγίτσα μου. Εντάξει, motion sensing τεχνολογία έχουμε δει ήδη, και το Wii ουσιαστικά χτίστηκε πάνω σ’αυτή, άσχετα αν τελικά δεν ήταν αυτό ακριβώς που υποσχόταν η Nintendo όταν το ανακοίνωσε. Όμως το Natal φαίνεται να είναι το είδος τεχνολογίας που πραγματικά περιμέναμε σ’αυτό τον τομέα. Και δεν είναι τόσο η διαφήμιση που προβλήθηκε στην press conference, η οποία διαφήμιση άλλωστε ήταν οι γνωστές marketing εικόνες που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε τα τελευταία χρόνια με όλη την οικογένεια να απολαμβάνει την θαυμαστή τεχνολογία στο σαλόνι της οποιαδήποτε ώρα της ημέρας με λοβοτομημένα χαμόγελα στα πρόσωπά τους.
[ Αν μη τι άλλο, αυτό που με εντυπωσίασε σ’αυτή τη διαφήμιση είναι ότι ο πατέρας ήταν φτυστός ο Φίλιππος Σοφιανός. Μεγάλη ψυχολογική πίεση αυτό για όποιον σκέφτεται να κάνει οικογένεια.]
Σίγουρα είναι πολύ ενδιαφέρον το γεγονός ότι το Natal μπορεί να αναγνωρίζει κάθε κίνηση στις τρεις διαστάσεις και να την αναπαράγει με μεγάλη ακρίβεια στην οθόνη, όπως είδαμε στη live παρουσίαση πάνω στη σκηνή και όπως επιβεβαιώνουν δημοσιογράφοι που δοκίμασαν την τεχνολογία, αλλά και κόσμος όπως ο Chuck κι ο Morgan, η ολυμπιακή αθλήτρια Rebecca Soni, οι μπασκετμπολίστες Jordan Farmar και Josh Shipp κι ο Chris “Thor” Hemsworth. Αυτό που εντυπωσίασε εμένα στο Natal όμως, ήταν τα μικρά πράγματα: το γεγονός ότι σε κάνει log in στο προφίλ σου στο Xbox Live σκανάροντας το πρόσωπό σου. Το ότι κάνεις browsing στο menu με κινήσεις των χεριών σου στον αέρα. Το ότι το Natal μπορεί να αναγνωρίσει μέχρι και κινήσεις των δαχτύλων στο χέρι σου. Όλα μικροπράγματα, τα οποία αφενός είναι απολύτως δυνατά με τη σημερινή τεχνολογία, αφετέρου συνδυασμένα ανεβάζουν το όλο project από αξιοπερίεργο σε επαναστατικό.
Ο Milo, το εικονικό παιδάκι με την τεχνητή νοημοσύνη που δημιούργησε η Lionhead Studios του Peter Molyneux είναι μια πολλά υποσχόμενη ιδέα, όμως σε καμία περίπτωση δεν πιστεύω ότι μπορεί να λειτουργήσει όπως υπόσχεται ο αεροβάτης Molyneux. Όχι μέχρι να το δω ο ίδιος. Όμως δεν μπορώ να μην εντυπωσιαστώ όταν η κοπέλα της Lionhead σκύβει και κοιτά μέσα στη λιμνούλα δίπλα στον Milo, και το νερό προβάλλει την αντανάκλασή της σε real-time.
Πέρα από όλα αυτά, το Natal με συναρπάζει με τις δυνατότητές του, όταν και αν αυτές θα αρχίσουν να εφαρμόζονται στο game design. Οι μεταβλητές και τα “αν” είναι πολλά, και το πώς και αν θα εφαρμοστεί αυτή η τεχνολογία στα games, θα εξαρτηθεί όχι μόνο από το πόσοι developers θα προσπαθήσουν να την εκμεταλλευτούν, αλλά και από το κατά πόσο είναι έτοιμο το κοινό για τέτοιες εφαρμογές. Ήδη μια μερίδα gamers εκφράζει αμφιβολίες από την άποψη ότι δεν θέλει να σηκωθεί από τον καναπέ για να παίξει games, ούτε να αλλάξει το γνωστό και ασφαλές gamepad για να χοροπηδάει από δω κι απο κεί μέσα στο σαλόνι. Μια ακόμη πιο παράξενη άποψη είναι η ανησυχία ότι το Natal μπορεί να αυξήσει το immersion σε τέτοιο βαθμό που θα μας απορροφά στο παιχνίδι και θα “ξεχάσουμε το έξω”, “τα παιδιά θα συνηθίσουν περισσότερο στη βία”, κλπ. Απόψεις που περιμένεις να ακούσεις από το δελτίο ειδήσεων του Star, αλλά όχι από gamers που γνωρίζουν καλά την εμπειρία του να παίζεις ένα game, ακόμη και το πιο υποβλητικό. Κατά τη γνώμη μου, αυτοί οι προβληματισμοί δείχνουν ότι η τεχνολογία αυτή που έχει τόσες φανταστικές δυνατότητες, κινδυνεύει να μείνει ένα ιδιαίτερο gimmick, επειδή αφενός πολλοί developers δε θα μπορούν να το αξιοποιήσουν σωστά (πόσοι και πόσοι developers ακόμα δεν μπορούν να αξιοποιήσουν το Wii-mote στα παιχνίδια τους και βάζουν απλώς χαζές περιττές motion-sensing εφαρμογές για να καλύψουν το κενό έμπνευσης;), αλλά και επειδή το κοινό δε θα ξέρει τι να κάνει με αυτό.
Αν και, περιέργως, πιστεύω ότι ήδη ξέρουμε τι να κάνουμε με αυτή την τεχνολογία. Μας εκπαιδεύουν σ’αυτή εδώ και χρόνια.
Ο Milo αυτή τη στιγμή είναι ένα marketing gimmick για μένα. Μετά όμως σκέφτομαι π.χ. ένα RPG όπου οι NPCs θα αλληλεπιδρούν μαζί μου με αυτό τον τρόπο, ενώ για πρώτη φορά θα “παίζω” κυριολεκτικά τον χαρακτήρα μου. Παιχνίδια όπως το Guitar Hero και το επερχόμενο Tony Hawk: Ride μας έχουν ήδη σηκώσει από τον καναπέ και μας έχουν βάλει μέσα στον κόσμο τους. Προϊόντα όπως το Wii Fit μας έχουν εξοικειώσει με νέους τρόπους interaction με την κονσόλα μας. Και τι διάολο, τιμονιέρες και joysticks για racing και flight simulators υπάρχουν εδώ και χρόνια.
Όλα αυτά βέβαια είναι φιλολογίες και μόνο αργότερα θα δούμε πώς θα εξελιχθεί το Natal και αυτού του είδους η τεχνολογία, όμως προς το παρόν αντιπροσωπεύει την πρωτοπορία που θέλω από τον συνεχώς καινοτόμο χώρο των games, και άλλο ένα βήμα προς το μέλλον που μου υποσχέθηκε η επιστημονική φαντασία όταν ήμουν μικρός!
Alan Wake: Επιτέλους ξύπνησε
Το survival horror/adventure που ακούμε και δε βλέπουμε εδώ και τέσσερα χρόνια από τους τύπους του Max Payne είχε γίνει το Mokele Mbembe του χώρου. Υπήρχαν φήμες ότι υπήρχε, υπήρχαν άνθρωποι που ισχυρίζονταν ότι το είχαν δει από την άκρη του ματιού τους, μέχρι και περιορισμένες φωτογραφίες έκαναν το γύρο των internets.
Έχοντας πιάσει 2009 πια, με μαύρο πρόεδρο στο Λευκό Οίκο και με αυτοκρατορίες να έχουν γεννηθεί και να έχουν καταρρεύσει, είδαμε και video και το κυριότερο, είδαμε και gameplay. Βέβαια για να μην παίρνουμε και θάρρος, το παιχνίδι αργεί ακόμα, προς το παρόν προγραμματίζεται για άνοιξη του 2010. Θεωρητικά, αφού το παίξουμε, θα μπορούμε ελεύθερα να περιμένουμε την Αποκάλυψη των Ίνκας. Ή των Μάγια. Ή κάποιων από όλους αυτούς τους κατά τα άλλα συμπαθέστατους εξαφανισμένους λαούς που λύσσαξαν να μας τελειώσουν τον κόσμο ενώ ακόμα δεν έχουμε ξεχρεώσει τις δόσεις για το air condition. Χμ, τώρα που το σκέφτομαι, σαν κάτι να ήξεραν τα παλικάρια.
The Last Guardian: Το παιδί και το ε, πλάσμα
Το επίσης πολυαναμενόμενο παιχνίδι της Team ICO και του Fumito Ueda, που μας έδωσαν τα αριστουργήματα Ico και Shadow of the Colossus. Το video που προβλήθηκε στην press conference της Sony, μια παραλλαγμένη και εκτεταμένη βερσιόν του video που είχε διαρρεύσει κανα δυο βδομάδες πριν, είναι το πιο όμορφο πράγμα που είδα στη φετινή E3. Και μιλάμε για μια Ε3 που περιλάμβανε τη Felicia Day.
Οι λόγοι για να πάρει κανείς PS3 όλο και μαζεύονται, με έναν αυτό και άλλον ένα το...
Heavy Rain: Fahrenheit evolved
Η Quantic Dream είναι τα παλικάρια που έβγαλαν το Fahrenheit, το οποίο ήταν από τα πιο ενδιαφέροντα πειραματικά adventures που έχω παίξει, με πολλές ιδιαίτερες καινοτομίες στο gameplay, άλλες ιδιοφυείς και άλλες καθυστερημένες, και με ένα πολύ καλοδουλεμένο σενάριο που στο φινάλε του έχασε εντελώς τη μπάλα. Το Heavy Rain υπόσχεται να συνεχίσει την ίδια συνταγή με ακόμα πιο ευφάνταστο design και gameplay, απλά ελπίζω να έκοψαν το μπάφο όταν έγραφαν το σενάριο αυτή τη φορά. Ή να ψώνισαν καλύτερη ποιότητα τουλάχιστον.
Modern Warfare 2: Millions of Americans are going to die
Το Call of Duty 4: Modern Warfare ήταν από τα καλύτερα FPS του 2007, με ένα φανταστικό αλλά μικρό single player και ένα από τα καλύτερα multiplayer στον τομέα του. Η αλλαγή του σκηνικού από τον Β' ΠΠ στη σημερινή εποχή ήταν και καλή ιδέα και εκτελέστηκε και σωστά, κι έτσι η Infinity Ward πετάει τον τίτλο Call of Duty και ξεκινάει δική της σειρά στο ίδιο μοτίβο. Επίσης: snow mobiles.
Brütal Legend: Τα λόγια είναι περιττά
Tim Schafer. Jack Black. Metal. Πρέπει να κάνω και σχεδιάγραμμα;
PSP Go! Ή κάτσε, δεν έχω πρόβλημα
Η νέα έκδοση του PSP που ουσιαστικά είναι το παλιό PSP αλλά με πιο ωραίο design και χωρίς αυτή την ηλιθιότητα που ονομάζεται UMD, πλέον διαθέτει δική του εσωτερική μνήμη και θα λειτουργεί με downloadable περιεχόμενο. Δεδομένου ότι από τότε που πήρα PSP το έχω χρησιμοποιήσει πολύ περισσότερο απ'όσο πίστευα ότι θα χρησιμοποιούσα handheld κονσόλα εν έτει 2009, πιθανόν να τσεκάρω αυτό το καινούριο, μια και ακούγεται απίστευτα πιο βολικό. Αρκεί να κάνουν κάτι μ'αυτή την τιμή, αλλιώς μπορούν να το κρατήσουν.
Τώρα το μόνο που μένει είναι να μπορέσω να στριμώξω 72 ώρες μέσα στην ημέρα, και είμαστε έτοιμοι.
Γιατί η μείωση; Η παγκόσμια οικονομική κρίση, σαν καλός μπαλαντέρ που είναι, κολλάει και εδώ σαν εξήγηση. Η άλλη αιτία είναι ότι οι τελευταίες E3 προσπάθησαν, σε μια προσπάθεια να κόψουν τα περιττά έξοδα και να προσδώσουν μια πιο επαγγελματική νότα στα τεκταινόμενα, να περιορίσουν την είσοδο στους οπαδούς και να κρατήσουν μόνο τις συνεντεύξεις και τις επιδείξεις παιχνιδιών στον τύπο. Αποτέλεσμα αυτού ήταν μια μίζερη κατάσταση που δεν ικανοποίησε κανένα, κι έτσι φέτος η E3 επέστρεψε στο L.A. Convention Center, όπου ξαναστήθηκαν τα τεράστια περίπτερα των μεγάλων εταιριών, ο χώρος γέμισε από μουσική και games, και φυσικά επέστρεψαν οι αγαπημένες παρουσίες που είχαν λείψει από τις προηγούμενες χρονιές: τα booth babes, επειδή ακόμα και οι Αρχαίοι Έλληνες ήξεραν ότι τα πάντα γίνονται καλύτερα όταν πλαισιώνονται από βυζιά.
Στο GameOver μπορεί, όποιος ενδιαφέρεται, να βρει την εκτενέστατη κάλυψη που κάναμε για την έκθεση, με πάνω από 100 νέα, άρθρα, previews κλπ., ενώ στα Internets υπάρχουν σε streaming video οι συνεντεύξεις τύπου που έδωσαν οι τρεις μεγάλοι, όπως και οι EA και Ubisoft (πρέπει να ομολογήσω ότι ήταν αρκετά awesome να παρακολουθώ τις εν λόγω press conferences σε live streaming για πρώτη φορά. Teh_Future!) Εγώ εδώ απλώς θέλω να αναφέρω στο πόδι μερικά από τα πράγματα που μου έκαναν τη μεγαλύτερη εντύπωση φέτος.
Project Natal: Όλα με το χέρι
Ακούγαμε φήμες, αλλά δεν ξέραμε τι ακριβώς ήταν. Πλέον όλοι όσοι ήταν να μάθουν γι’αυτό θα έχουν μάθει, γι’αυτό θα αποφύγω τις πολλές λεπτομέρειες. Όμως, για να το πω περιληπτικά, Παναγίτσα μου. Εντάξει, motion sensing τεχνολογία έχουμε δει ήδη, και το Wii ουσιαστικά χτίστηκε πάνω σ’αυτή, άσχετα αν τελικά δεν ήταν αυτό ακριβώς που υποσχόταν η Nintendo όταν το ανακοίνωσε. Όμως το Natal φαίνεται να είναι το είδος τεχνολογίας που πραγματικά περιμέναμε σ’αυτό τον τομέα. Και δεν είναι τόσο η διαφήμιση που προβλήθηκε στην press conference, η οποία διαφήμιση άλλωστε ήταν οι γνωστές marketing εικόνες που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε τα τελευταία χρόνια με όλη την οικογένεια να απολαμβάνει την θαυμαστή τεχνολογία στο σαλόνι της οποιαδήποτε ώρα της ημέρας με λοβοτομημένα χαμόγελα στα πρόσωπά τους.
[ Αν μη τι άλλο, αυτό που με εντυπωσίασε σ’αυτή τη διαφήμιση είναι ότι ο πατέρας ήταν φτυστός ο Φίλιππος Σοφιανός. Μεγάλη ψυχολογική πίεση αυτό για όποιον σκέφτεται να κάνει οικογένεια.]
Σίγουρα είναι πολύ ενδιαφέρον το γεγονός ότι το Natal μπορεί να αναγνωρίζει κάθε κίνηση στις τρεις διαστάσεις και να την αναπαράγει με μεγάλη ακρίβεια στην οθόνη, όπως είδαμε στη live παρουσίαση πάνω στη σκηνή και όπως επιβεβαιώνουν δημοσιογράφοι που δοκίμασαν την τεχνολογία, αλλά και κόσμος όπως ο Chuck κι ο Morgan, η ολυμπιακή αθλήτρια Rebecca Soni, οι μπασκετμπολίστες Jordan Farmar και Josh Shipp κι ο Chris “Thor” Hemsworth. Αυτό που εντυπωσίασε εμένα στο Natal όμως, ήταν τα μικρά πράγματα: το γεγονός ότι σε κάνει log in στο προφίλ σου στο Xbox Live σκανάροντας το πρόσωπό σου. Το ότι κάνεις browsing στο menu με κινήσεις των χεριών σου στον αέρα. Το ότι το Natal μπορεί να αναγνωρίσει μέχρι και κινήσεις των δαχτύλων στο χέρι σου. Όλα μικροπράγματα, τα οποία αφενός είναι απολύτως δυνατά με τη σημερινή τεχνολογία, αφετέρου συνδυασμένα ανεβάζουν το όλο project από αξιοπερίεργο σε επαναστατικό.
Ο Milo, το εικονικό παιδάκι με την τεχνητή νοημοσύνη που δημιούργησε η Lionhead Studios του Peter Molyneux είναι μια πολλά υποσχόμενη ιδέα, όμως σε καμία περίπτωση δεν πιστεύω ότι μπορεί να λειτουργήσει όπως υπόσχεται ο αεροβάτης Molyneux. Όχι μέχρι να το δω ο ίδιος. Όμως δεν μπορώ να μην εντυπωσιαστώ όταν η κοπέλα της Lionhead σκύβει και κοιτά μέσα στη λιμνούλα δίπλα στον Milo, και το νερό προβάλλει την αντανάκλασή της σε real-time.
Πέρα από όλα αυτά, το Natal με συναρπάζει με τις δυνατότητές του, όταν και αν αυτές θα αρχίσουν να εφαρμόζονται στο game design. Οι μεταβλητές και τα “αν” είναι πολλά, και το πώς και αν θα εφαρμοστεί αυτή η τεχνολογία στα games, θα εξαρτηθεί όχι μόνο από το πόσοι developers θα προσπαθήσουν να την εκμεταλλευτούν, αλλά και από το κατά πόσο είναι έτοιμο το κοινό για τέτοιες εφαρμογές. Ήδη μια μερίδα gamers εκφράζει αμφιβολίες από την άποψη ότι δεν θέλει να σηκωθεί από τον καναπέ για να παίξει games, ούτε να αλλάξει το γνωστό και ασφαλές gamepad για να χοροπηδάει από δω κι απο κεί μέσα στο σαλόνι. Μια ακόμη πιο παράξενη άποψη είναι η ανησυχία ότι το Natal μπορεί να αυξήσει το immersion σε τέτοιο βαθμό που θα μας απορροφά στο παιχνίδι και θα “ξεχάσουμε το έξω”, “τα παιδιά θα συνηθίσουν περισσότερο στη βία”, κλπ. Απόψεις που περιμένεις να ακούσεις από το δελτίο ειδήσεων του Star, αλλά όχι από gamers που γνωρίζουν καλά την εμπειρία του να παίζεις ένα game, ακόμη και το πιο υποβλητικό. Κατά τη γνώμη μου, αυτοί οι προβληματισμοί δείχνουν ότι η τεχνολογία αυτή που έχει τόσες φανταστικές δυνατότητες, κινδυνεύει να μείνει ένα ιδιαίτερο gimmick, επειδή αφενός πολλοί developers δε θα μπορούν να το αξιοποιήσουν σωστά (πόσοι και πόσοι developers ακόμα δεν μπορούν να αξιοποιήσουν το Wii-mote στα παιχνίδια τους και βάζουν απλώς χαζές περιττές motion-sensing εφαρμογές για να καλύψουν το κενό έμπνευσης;), αλλά και επειδή το κοινό δε θα ξέρει τι να κάνει με αυτό.
Αν και, περιέργως, πιστεύω ότι ήδη ξέρουμε τι να κάνουμε με αυτή την τεχνολογία. Μας εκπαιδεύουν σ’αυτή εδώ και χρόνια.
Ο Milo αυτή τη στιγμή είναι ένα marketing gimmick για μένα. Μετά όμως σκέφτομαι π.χ. ένα RPG όπου οι NPCs θα αλληλεπιδρούν μαζί μου με αυτό τον τρόπο, ενώ για πρώτη φορά θα “παίζω” κυριολεκτικά τον χαρακτήρα μου. Παιχνίδια όπως το Guitar Hero και το επερχόμενο Tony Hawk: Ride μας έχουν ήδη σηκώσει από τον καναπέ και μας έχουν βάλει μέσα στον κόσμο τους. Προϊόντα όπως το Wii Fit μας έχουν εξοικειώσει με νέους τρόπους interaction με την κονσόλα μας. Και τι διάολο, τιμονιέρες και joysticks για racing και flight simulators υπάρχουν εδώ και χρόνια.
Όλα αυτά βέβαια είναι φιλολογίες και μόνο αργότερα θα δούμε πώς θα εξελιχθεί το Natal και αυτού του είδους η τεχνολογία, όμως προς το παρόν αντιπροσωπεύει την πρωτοπορία που θέλω από τον συνεχώς καινοτόμο χώρο των games, και άλλο ένα βήμα προς το μέλλον που μου υποσχέθηκε η επιστημονική φαντασία όταν ήμουν μικρός!
Alan Wake: Επιτέλους ξύπνησε
Το survival horror/adventure που ακούμε και δε βλέπουμε εδώ και τέσσερα χρόνια από τους τύπους του Max Payne είχε γίνει το Mokele Mbembe του χώρου. Υπήρχαν φήμες ότι υπήρχε, υπήρχαν άνθρωποι που ισχυρίζονταν ότι το είχαν δει από την άκρη του ματιού τους, μέχρι και περιορισμένες φωτογραφίες έκαναν το γύρο των internets.
Έχοντας πιάσει 2009 πια, με μαύρο πρόεδρο στο Λευκό Οίκο και με αυτοκρατορίες να έχουν γεννηθεί και να έχουν καταρρεύσει, είδαμε και video και το κυριότερο, είδαμε και gameplay. Βέβαια για να μην παίρνουμε και θάρρος, το παιχνίδι αργεί ακόμα, προς το παρόν προγραμματίζεται για άνοιξη του 2010. Θεωρητικά, αφού το παίξουμε, θα μπορούμε ελεύθερα να περιμένουμε την Αποκάλυψη των Ίνκας. Ή των Μάγια. Ή κάποιων από όλους αυτούς τους κατά τα άλλα συμπαθέστατους εξαφανισμένους λαούς που λύσσαξαν να μας τελειώσουν τον κόσμο ενώ ακόμα δεν έχουμε ξεχρεώσει τις δόσεις για το air condition. Χμ, τώρα που το σκέφτομαι, σαν κάτι να ήξεραν τα παλικάρια.
The Last Guardian: Το παιδί και το ε, πλάσμα
Το επίσης πολυαναμενόμενο παιχνίδι της Team ICO και του Fumito Ueda, που μας έδωσαν τα αριστουργήματα Ico και Shadow of the Colossus. Το video που προβλήθηκε στην press conference της Sony, μια παραλλαγμένη και εκτεταμένη βερσιόν του video που είχε διαρρεύσει κανα δυο βδομάδες πριν, είναι το πιο όμορφο πράγμα που είδα στη φετινή E3. Και μιλάμε για μια Ε3 που περιλάμβανε τη Felicia Day.
Οι λόγοι για να πάρει κανείς PS3 όλο και μαζεύονται, με έναν αυτό και άλλον ένα το...
Heavy Rain: Fahrenheit evolved
Η Quantic Dream είναι τα παλικάρια που έβγαλαν το Fahrenheit, το οποίο ήταν από τα πιο ενδιαφέροντα πειραματικά adventures που έχω παίξει, με πολλές ιδιαίτερες καινοτομίες στο gameplay, άλλες ιδιοφυείς και άλλες καθυστερημένες, και με ένα πολύ καλοδουλεμένο σενάριο που στο φινάλε του έχασε εντελώς τη μπάλα. Το Heavy Rain υπόσχεται να συνεχίσει την ίδια συνταγή με ακόμα πιο ευφάνταστο design και gameplay, απλά ελπίζω να έκοψαν το μπάφο όταν έγραφαν το σενάριο αυτή τη φορά. Ή να ψώνισαν καλύτερη ποιότητα τουλάχιστον.
Modern Warfare 2: Millions of Americans are going to die
Το Call of Duty 4: Modern Warfare ήταν από τα καλύτερα FPS του 2007, με ένα φανταστικό αλλά μικρό single player και ένα από τα καλύτερα multiplayer στον τομέα του. Η αλλαγή του σκηνικού από τον Β' ΠΠ στη σημερινή εποχή ήταν και καλή ιδέα και εκτελέστηκε και σωστά, κι έτσι η Infinity Ward πετάει τον τίτλο Call of Duty και ξεκινάει δική της σειρά στο ίδιο μοτίβο. Επίσης: snow mobiles.
Brütal Legend: Τα λόγια είναι περιττά
Tim Schafer. Jack Black. Metal. Πρέπει να κάνω και σχεδιάγραμμα;
PSP Go! Ή κάτσε, δεν έχω πρόβλημα
Η νέα έκδοση του PSP που ουσιαστικά είναι το παλιό PSP αλλά με πιο ωραίο design και χωρίς αυτή την ηλιθιότητα που ονομάζεται UMD, πλέον διαθέτει δική του εσωτερική μνήμη και θα λειτουργεί με downloadable περιεχόμενο. Δεδομένου ότι από τότε που πήρα PSP το έχω χρησιμοποιήσει πολύ περισσότερο απ'όσο πίστευα ότι θα χρησιμοποιούσα handheld κονσόλα εν έτει 2009, πιθανόν να τσεκάρω αυτό το καινούριο, μια και ακούγεται απίστευτα πιο βολικό. Αρκεί να κάνουν κάτι μ'αυτή την τιμή, αλλιώς μπορούν να το κρατήσουν.
Τώρα το μόνο που μένει είναι να μπορέσω να στριμώξω 72 ώρες μέσα στην ημέρα, και είμαστε έτοιμοι.
Απλά να πω, είδα τον τίτλο του post και αυτομάτως μου λέει το μυαλό μου 'E3... He he...'.
ReplyDeleteΚαι το umlaut στο Brütal Legend είναι το γνωστό 'metal umlaut'? Δεν ξέρω εγώ απ' αυτά... Τα umlauts για 'μένα κάνουν καλό στο λαιμό. Word.
(και το ότι σιγά μην το παίξω, που για τον Ozzy απλά-δεν, έχει να κάνει με το 72 ώρες thing που ανέφερες, που είναι εν μέρει ο ουσιαστικός λόγος που σπανίως παίζω πλέον.)
Hee hee, it worked! :P
ReplyDeleteTo umlaut δε χρειάζεται διαχωρισμούς ανάμεσα σε "metal" και κανονικό, το umlaut είναι πιο metal από όλη τη σκηνή του NWOBHM μαζί, ακόμα κι αν φοράνε ό,τι κονκάρδα βρήκαν ποτέ στην καριέρα τους!