Τη γκουγκλήσαμε - Μέρος 1ο
Το 2007, ο συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας Cory Doctorow δημοσίευσε στο περιοδικό Radar το διήγημά του, Scroogled, το οποίο περιέγραφε ένα κόσμο σαν το δικό μας, όπου το παντοδύναμο Google έχει γίνει ένας νέος Μεγάλος Αδελφός. Το διήγημα δημοσιεύτηκε στο περιοδικό υπό του καθεστώς του Creative Commons, ενός εναλλακτικού συστήματος προστασίας πνευματικών δικαιωμάτων που ευνοεί τη συνεργασία μεταξύ πολλών δημιουργών και την αφιλοκερδή προσφορά ορισμένων δημιουργημάτων με μόνο αντάλλαγμα τη αναγνώριση του εκάστοτε δημιουργού για το έργο του - σύστημα του οποίου ο Cory Doctorow είναι υποστηρικτής εδώ και χρόνια.
Υπό το καθεστώς αυτό, άρχισαν να εμφανίζονται στο Net μεταφράσεις από φαν του διηγήματος, καθώς η προστασία του κάτω από το Creative Commons το επέτρεπε, ενώ ο ίδιος ο Doctorow παραθέτει τις μεταφράσεις του διηγήματός του στο blog του. Με μια πρόχειρη ματιά, πρόσεξα ότι υπάρχουν μεταφράσεις σε απίστευτη ποικιλία γλωσσών, αλλά έλειπε μια ελληνική. Κι έτσι είπα να κάνω μια προσπάθεια... Το αποτέλεσμα μπορείτε να το δείτε εδώ. Και ε... ελπίζω να το ξανασκεφτείτε την επόμενη φορά που θα ψάξετε για "καυτούς κώλους" στο Google!
Τη γκουγκλήσαμε
Του Κόρυ Ντόκτοροου
Μετάφραση: Μιχάλης Τέγος
«Δώστε μου έξι αράδες γραμμένες από τον πιο έντιμο των ανθρώπων και θα βρω εκεί μια δικαιολογία για να τον κρεμάσω.» - Καρδινάλιος Ρισελιέ
«Δεν ξέρουμε αρκετά για σένα.» - Έρικ Σμιτ, CEO της Google
Ο Γκρεγκ προσγειώθηκε στο Διεθνές Αεροδρόμιο του Σαν Φρανσίσκο στις 8 μ.μ., αλλά μέχρι να φτάσει στην κορυφή της ουράς για το τελωνείο, ήταν περασμένα μεσάνυχτα. Είχε βγεί από την πρώτη θέση σκουρόχρωμος, αξύριστος και χαλαρός μετά από ένα μήνα στην παραλία του Κάμπο Σαν Λούκας (όπου έκανε καταδύσεις τρεις μέρες τη βδομάδα και αποπλανούσε Γαλλίδες φοιτήτριες τον υπόλοιπο καιρό). Όταν έφυγε από την πόλη, ένα μήνα πριν, ήταν ένα σκυφτό, πλαδαρό ερείπιο. Τώρα ήταν ένας μπρούντζινος θεός, που τραβούσε βλέμματα θαυμασμού από τις αεροσυνοδούς στο μπροστινό τμήμα της καμπίνας.
Τέσσερις ώρες αργότερα στην ουρά για το τελωνείο, είχε ξανακυλήσει από θεός πάλι σε άνθρωπο. Η ενεργητικότητά του είχε ξεθυμάνει, ιδρώτας έτρεχε στο χώρισμα του κώλου του και οι ώμοι και ο σβέρκος του ήταν τόσο σφιγμένοι που ένιωθε την πλάτη του σαν ρακέτα του τένις. Οι μπαταρία στο iPod του είχε εξαντληθεί εδώ και ώρα κι έτσι δεν είχε τίποτα άλλο να κάνει απ’ το να κρυφακούει τη συζήτηση του μεσήλικου ζευγαριού μπροστά του.
«Τα θαύματα της σύγχρονης τεχνολογίας,» είπε η γυναίκα γνέφοντας προς μια κοντινή πινακίδα: ‘Μετανάστευση – Με τη Δύναμη της Google.’
«Νόμιζα ότι αυτό ξεκινούσε τον επόμενο μήνα.» Ο άντρας κρατούσε ένα μεγάλο σομπρέρο που το φορούσε και το ξανάβγαζε.
Γκούγκλημα στα σύνορα. Θεέ και κύριε. Ο Γκρεγκ είχε παραιτηθεί από τη Google πριν έξι μήνες για να «αφιερώσει λίγο χρόνο στον εαυτό του» - πράγμα που τελικά αποδείχθηκε λιγότερο ευχάριστο απ’ ό,τι περίμενε. Αυτό που έκανε κυρίως μέσα στους πέντε μήνες που ακολούθησαν ήταν να φτιάχνει τους υπολογιστές των φίλων του, να βλέπει μεσημεριανή τηλεόραση και να πάρει 6 κιλά, πράγμα που απέδωσε στο ότι έμενε στο σπίτι και δε βρισκόταν πια στις εγκαταστάσεις της Google με το πρακτικό τους 24ωρο γυμναστήριο.
Έπρεπε φυσικά να το είχε προβλέψει. Η αμερικανική κυβέρνηση είχε επενδύσει 15 δις. δολλάρια σε ένα πρόγραμμα με σκοπό να παίρνει τη φωτογραφία και τα δακτυλικά αποτυπώματα των επισκεπτών στα σύνορα και παρ΄όλα αυτά δεν είχε πιάσει ούτε ένα τρομοκράτη. Προφανώς, ο δημόσιος τομέας δεν είχε τα μέσα που απαιτούνταν για να Κάνει Σωστή Αναζήτηση.
Ο αξιωματικός του Υπουργείου Εθνικής Ασφάλειας είχε σακκούλες κάτω από τα μάτια του και τα μισοέκλεινε για να δεί καλύτερα την οθόνη του, καθώς χτυπούσε τα πλήκτρα του πληκτρολογίου του με δάχτυλα σαν λουκάνικα. Να γιατί χρειάζονταν τέσσερις ώρες για να βγεί κανείς από το καταραμένο αεροδρόμιο.
«Καλησπέρα,» είπε ο Γκρεγκ, δίνοντας το μουσκεμένο από τον ιδρώτα διαβατήριό του στον άνδρα. Ο υπάλληλος μούγκρισε και το χτύπησε στη συσκευή, κοιτώντας κατόπιν την οθόνη του και πληκτρολογώντας. Πολλή ώρα. Στην άκρη των χειλιών του υπήρχε λίγο ξεραμένο φαΐ, το οποίο πήρε με τη γλώσσα του.
«Θα θέλατε να μου πείτε για τον Ιούνιο του 1998;»
Ο Γκρεγκ σήκωσε το βλέμμα του από τις Αναχωρήσεις του.
«Παρακαλώ;»
«Ποστάρατε ένα μήνυμα στο alt.burningman στις 17 Ιουνίου, 1998, σχετικά με τα σχέδιά σας να παρακολουθήσετε ένα φεστιβάλ. Ρωτήσατε, ‘Είναι πράγματι τόσο κακή ιδέα τα μανιτάρια;’»
---
Ο ανακριτής στην αίθουσα συμπληρωματικού ελέγχου ήταν μεγαλύτερος σε ηλικία, τόσο αδύνατος που έμοιαζε σαν να τον είχαν σκαλίσει από ένα κομμάτι ξύλο. Οι ερωτήσεις του εμβάθυναν σε πολλά περισσότερα από τα μανιτάρια.
«Πείτε μου για τα χόμπι σας. Σας ενδιαφέρει ο μοντελισμός πυραύλων;»
«Τι;»
«Ο μοντελισμός πυραύλων.»
«Όχι,» είπε ο Γκρεγκ, «καθόλου.» Είχε μια υποψία για το πού το πήγαινε ο άλλος.
Εκείνος σημείωσε κάτι, πάτησε μερικά κλικ. «Βλέπετε, ρωτάω καθώς βλέπω μια αυξημένη δραστηριότητα στις διαφημίσεις για προϊόντα για την κατασκευή πυραύλων, οι οποίες εμφανίζονται δίπλα στις αναζητήσεις σας στο δίκτυο και στο Google mail σας.»
Ο Γκρεγκ ένιωσε ένα σπασμό στα σωθικά του. «Παρακολουθείτε τις αναζητήσεις και το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο μου;» Δεν είχε αγγίξει πληκτρολόγιο για ένα μήνα, αλλά ήξερε ότι οτιδήποτε έβαζε σ’ εκείνο το πεδίο αναζητήσεων ήταν πολύ πιο αποκαλυπτικό για τον εαυτό του απ’ όσα έλεγε στον ψυχίατρό του.
«Ηρεμήστε, κύριε, σας παρακαλώ. Όχι, δεν παρακολουθούμε τις αναζητήσεις σας,» είπε ο άνδρας με ειρωνική φωνή. «Αυτό θα ήταν αντισυνταγματικό. Βλέπουμε μονάχα τις διαφημίσεις που εμφανίζονται όταν διαβάζετε τα mail σας και κάνετε τις αναζητήσεις σας. Έχω ένα φυλλάδιο που το εξηγεί, θα σας το δώσω όταν τελειώσουμε από ‘δω.»
«Μα οι διαφημίσεις δε σημαίνουν τίποτα,» τραύλισε ο Γκρεγκ. «Εδώ μου εμφανίζονται διαφημίσεις για ring tones της Αν Κόουλτερ όταν παίρνω mail από ένα φίλο μου στο Κόουλτερ της Άιοβα!»
Ο άνδρας έγνεψε καταφατικά. «Καταλαβαίνω, κύριε. Γι’ αυτό ακριβώς βρίσκομαι εγώ εδώ πέρα και σας μιλάω. Για ποιό λόγο υποθέτετε εσείς ότι σας εμφανίζονται τόσο συχνά διαφημίσεις για μοντέλα πυραύλων;»
Ο Γκρεγκ έστιβε το μυαλό του για να σκεφτεί. «Εντάξει, δοκιμάστε το εξής: κάντε μια αναζήτηση για ‘φανατικούς του καφέ’.» Ήταν πολύ ενεργός στο συγκεκριμένο γκρουπ, καθώς τους είχε βοηθήσει να φτιάξουν την ιστοσελίδα τους για τη συνδρομητική υπηρεσία του «καφέ του μήνα». Η μάρκα με την οποία θα εκτοξευόταν η υπηρεσία λεγόταν Τζετ Καύσιμο. «Τζετ Καύσιμο» και «Εκτόξευση» - αυτοί οι όροι πιθανότατα θα έκαναν το Google να ξεράσει μερικές διαφημίσεις για μοντέλα πυραύλων.
Κόντευαν να τελειώσουν όταν ο ξυλόγλυπτος άνθρωπος βρήκε τις φωτογραφίες από τις απόκριες. Ήταν θαμμένες τρεις σελίδες βαθιά στα αποτελέσματα της αναζήτησης για τον «Γκρεγκ Λουπίνσκι».
«Ήταν ένα πάρτι με θέμα τον Πόλεμο του Κόλπου, είπε ο Γκρεγκ. Στο ‘Κάστρο’.»
«Κι εσείς πήγατε ντυμένος ως...;»
«Βομβιστής καμικάζι,» απάντησε δειλά. Μόνο η προφορά των λέξεων τον έκανε να μορφάσει.
«Ελάτε μαζί μου, κ. Λουπίνσκι,» είπε ο άνδρας.
---
Μέχρι να τον αφήσουν ελεύθερο, η ώρα είχε περάσει τις 3 το πρωί. Οι βαλίτσες του ήταν εγκαταλελειμμένες δίπλα στον κυλιόμενο διάδρομο των αποσκευών. Τις πήρε και ανακάλυψε ότι τις είχαν ανοίξει και ξανακλείσει απρόσεκτα. Ρούχα περίσσευαν από τις άκρες.
Όταν γύρισε σπίτι, ανακάλυψε ότι του είχαν σπάσει όλα τα ιμιτασιόν προ-Κολομβιανά αγαλματάκια και το ολοκαίνουριό του λευκό βαμβακερό μεξικάνικο πουκάμισο είχε μια απειλητική πατημασιά από μπότα στο κέντρο του. Τα ρούχα του δε μύριζαν πια Μεξικό. Μύριζαν αεροδρόμιο.
Δεν επρόκειτο να κοιμηθεί. Σε καμμία περίπτωση. Έπρεπε να το συζητήσει το θέμα και υπήρχε μόνο ένας άνθρωπος που θα καταλάβαινε. Ευτυχώς, συνήθως ήταν ξύπνια τέτοια ώρα περίπου.
---
Η Μάγια είχε ξεκινήσει δουλειά στη Google δύο χρόνια μετά τον Γκρεγκ. Εκείνη τον είχε πείσει να πάει στο Μεξικό μετά την παραίτησή του: Οπουδήποτε, του είχε πεί, όπου θα μπορούσε να «επανεκκινήσει» την ύπαρξή του.
Η Μάγια είχε δυο γιγάντια, σοκολατί λαμπραντόρ και μια κοπέλα με πολλή, πολλή υπομονή που την έλεγαν Λόρι και που ανεχόταν τα πάντα εκτός από το να τη σέρνουν στο πάρκο Ντολόρες 170 κιλά σαλιάρικων κυνοειδών στις 6 τα χαράματα.
Η Μάγια έψαξε για το σπρέι της καθώς είδε το Γκρεγκ να τρέχει προς το μέρος της, μετά ξανακοίταξε και άνοιξε την αγκαλιά της, πετώντας τα λουριά στο έδαφος και πατώντας τα με το αθλητικό της παπούτσι. «Πού είναι ρε ο υπόλοιπος από σένα; Φαίνεσαι τέλειος, αγορίνα!»
Την αγκάλιασε κι εκείνος, έχοντας ξαφνικά συνείδηση του πώς μύριζε μετά από μια βραδιά αδιάκριτου Γκουγκλήματος. «Μάγια,» τη ρώτησε, «τι ξέρεις για τη Google και το Υπουργείο Εθνικής Ασφάλειας;»
Εκείνη σφίχτηκε μόλις της έκανε την ερώτηση. Το ένα σκυλί άρχισε να γκρινιάζει. Κοίταξε τριγύρω της και έγνεψε προς τα γήπεδα του τένις. «Στην κορυφή του στύλου της λάμπας εκεί – μην κοιτάς,» είπε. «Είναι ένα από τα δημοτικά μας ασύρματα σημεία πρόσβασης. Δικτυακή κάμερα ευρείας λήψης. Κοίτα από την άλλη μεριά όταν μιλάς.»
Μακροπρόθεσμα δεν είχε κοστίσει πολλά στη Google να τοποθετήσει δικτυακές κάμερες σε όλη την πόλη. Ειδικά σε συνάρτηση με τη δυνατότητα να παρουσιάζουν διαφημίσεις στους ανθρώπους ανάλογα με το πού κάθονταν. Ο Γκρεγκ δεν είχε δώσει πολλή σημασία όταν οι κάμερες σε όλα εκείνα τα σημεία πρόσβασης βγήκαν στον αέρα – τα ιστολόγια είχαν πάρει φωτιά για μια μέρα καθώς οι άνθρωποι έπαιζαν με το νέο πανταχού παρόν και τα πάντα πληρόν παιχνίδι, εστιάζοντας σε διάφορες περιοχές όπου κυκλοφορούσαν πόρνες, αλλά μετά από λίγο ο ενθουσιασμός καταλάγιασε.
«Πλάκα κάνεις,» μουρμούρισε ο Γκρεγκ, νιώθοντας ανόητος.
«Έλα μαζί μου,» είπε εκείνη, γυρνώντας μακριά από το στύλο.
Τα σκυλιά δεν ήταν ευχαριστημένα που η βόλτα τους είχε κοπεί στη μέση και εξέφραζαν τη δυσαρέσκειά τους στην κουζίνα ενώ η Μάγια έφτιαχνε καφέ.
«Διαπραγματευτήκαμε μια συμφωνία με το Υπουργείο Εθνικής Ασφάλειας,» είπε, καθώς έπιανε το γάλα. «Συμφώνησαν να σταματήσουν να ψάχνουν μέσα στα αρχεία των αναζητήσεών μας κι εμείς συμφωνήσαμε να τους επιτρέπουμε να βλέπουν τι είδους διαφημίσεις εμφανίζονται στους χρήστες.»
Ο Γκρεγκ ένιωθε αηδία. «Μα γιατί; Μη μου πείς ότι το έκανε ήδη η Yahoo…»
«Όχι, όχι. Δηλαδή ναί, και βέβαια. Η Yahoo το έκανε. Αλλά δεν ήταν αυτός ο λόγος που συμφώνησε και η Google. Ξέρεις, οι Ρεπουμπλικάνοι σιχαίνονται τη Google. Είμαστε κατά μεγάλη πλειοψηφία καταγεγραμμένοι ως Δημοκρατικοί, κι έτσι κάνουμε ό,τι μπορούμε για να τα έχουμε καλά μαζί τους πριν μας πατήσουν κάτω. Δεν πρόκειται για Π.Π.Α.,» – Πληροφορίες Προσωπικής Αναγνώρισης, το τοξικό νέφος της εποχής της πληροφορίας - «είναι απλά μεταδεδομένα. Οπότε είναι μικρό το κακό.»
«Και τότε γιατί όλη αυτή η μυστικοπάθεια;»
Η Μάγια αναστέναξε και αγκάλιασε το λαμπραντόρ που σκουντούσε το γόνατό της με το τεράστιο κεφάλι του. «Τα τσιράκια της κυβέρνησης είναι σαν ψείρες. Μπαίνουν παντού. Εμφανίζονται στα συνέδριά μας. Είναι λες και είμαστε σε κανένα Σοβιετικό υπουργείο. Και η εξουσιοδότηση ασφαλείας – είμαστε χωρισμένοι σε δύο κατηγορίες: τους καθαρούς και τους υπόπτους. Όλοι ξέρουμε ποιός δεν είναι καθαρός, αλλά κανείς δεν ξέρει γιατί. Εγώ είμαι καθαρή. Ευτυχώς για μένα, το να είσαι λεσβία δε σε αποκλείει πια. Κανένας καθαρός δε θα διανοόταν να καθίσει να φάει μεσημεριανό με έναν ύποπτο.»
Ο Γκρεγκ ένιωθε πολύ κουρασμένος. «Οπότε φαντάζομαι ότι είμαι τυχερός που βγήκα ζωντανός από το αεροδρόμιο. Μπορεί και να κατέληγα ‘εξαφανισθείς’ αν δεν είχαν πάει καλά τα πράγματα ε;»
Η Μάγια τον κοιτούσε επίμονα. Εκείνος περίμενε μια απάντηση.
«Τι;»
«Θα σου πω κάτι, αλλά δεν μπορείς να το επαναλάβεις ποτέ πουθενά, εντάξει;»
«Εε... δεν είσαι μέλος τρομοκρατικής οργάνωσης, έτσι;»
«Τίποτα τόσο απλό. Άκου να δεις: Ο έλεγχος του ΥΕΑ στα αεροδρόμια είναι ένας τρόπος ξεχωρίσματος. Μ’ αυτό τον τρόπο μαθαίνουν τα κυβερνητικά τσιράκια πώς να συγκεκριμενοποιούν τα κριτήρια της έρευνάς τους. Όταν σε παίρνουν παράμερα για συμπληρωματικό έλεγχο στα σύνορα, γίνεσαι ‘πρόσωπο ενδιαφέροντος’ - και ποτέ, μα ποτέ δε σε αφήνουν ήσυχο. Θα ψάχνουν τις δικτυακές κάμερες για το πρόσωπό σου και τον τρόπο που περπατάς, θα διαβάζουν τα mail σου, θα παρακολουθούν τις αναζητήσεις σου.»
«Μα νόμιζα ότι είπες πως τα δικαστήρια δεν τους αφήνουν...»
«Τα δικαστήρια δεν τους αφήνουν να σε ψάξουν τυχαία στο Google. Όμως από τη στιγμή που είσαι μέσα στο σύστημά τους, γίνεται επιλεκτική έρευνα. Όλα νόμιμα. Και μόλις αρχίσουν να σε ψάχνουν στο Google, πάντα βρίσκουν κάτι. Όλα σου τα δεδομένα ταΐζονται σε ένα τεράστιο χωνί που ψάχνει για ‘ύποπτα πρότυπα’, χρησιμοποιώντας αποκλίσεις από τις στατιστικές νόρμες για να σε τσακώσουν.»
Ο Γκρεγκ ένιωθε ότι πήγαινε να ξεράσει. «Πώς διάολο συνέβη αυτό; Η Google ήταν καλό μέρος. ‘Μην γίνετε σατανικοί’, έτσι δεν είναι;» Αυτό ήταν το σλόγκαν της εταιρείας και για τον Γκρεγκ ήταν σημαντικό μέρος του λόγου που είχε πάει κατευθείαν στο Μάουντεν Βιου με το διδακτορικό του στην πληροφορική από το Στάνφορντ.
Η Μάγια απάντησε με ένα σκληρό γέλιο. «Μην γίνετε σατανικοί; Έλα τώρα, Γκρεγκ. Τα λόμπι μας είναι οι ίδιοι κρυφοφασίστες που προσπάθησαν να δυσφημίσουν τον Κέρι. Σπάσαμε την σατανική μας παρθενιά πριν από πολύ καιρό.»
Σώπασαν για λίγο.
«Στην Κίνα ξεκίνησε,» συνέχισε εκείνη τελικά. «Μόλις μετακινήσαμε τους σέρβερ μας στην ηπειρωτική χώρα, πέρασαν στη δικαιοδοσία της Κίνας.»
Ο Γκρεγκ αναστέναξε. Ήξερε πολύ καλά μέχρι πού έφτανε το χέρι του Google: Κάθε φορά που επισκεπτόσουν μια ιστοσελίδα που περιείχε διαφημίσεις της Google, ή χρησιμοποιούσες τους Χάρτες της Google ή το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο της Google – ακόμα κι αν έστελνες mail προς ένα λογαριασμό Gmail – η εταιρεία συγκέντρωνε επιμελώς τα στοιχεία σου. Πρόσφατα, το λογισμικό βελτιστοποίησης αναζητήσεων της ιστοσελίδας είχε αρχίσει να χρησιμοποιεί τα δεδομένα ώστε να προσαρμόζει αναζητήσεις στο Δίκτυο σε συγκεκριμένους χρήστες. Είχε αποδειχθεί επαναστατικό εργαλείο για διαφημιστές. Μια ολοκληρωτική κυβέρνηση πάλι θα είχε άλλους σκοπούς κατά νου.
«Μας χρησιμοποιούσαν για να φτιάξουν προφίλ πολιτών,» συνέχισε η Μάγια. «Όποτε υπήρχε κάποιος που ήθελαν να συλλάβουν, ερχόντουσαν σε μας και έβρισκαν μια αιτία για να τον τσιμπήσουν. Δεν υπάρχει και τίποτα που να μπορείς να κάνεις στο Δίκτυο που να μην είναι παράνομο στην Κίνα.»
Ο Γκρεγκ κούνησε το κεφάλι του. «Και γιατί έπρεπε να βάλουν τους σέρβερ στην Κίνα;»
«Η κυβέρνηση είπε ότι αλλιώς θα μας μπλόκαρε. Και η Yahoo βρισκόταν ήδη εκεί.» Μόρφασαν και οι δυο τους. Κάπου στην πορεία, οι εργαζόμενοι στη Google είχαν παθιαστεί με τη Yahoo και ανησυχούσαν περισσότερο για το τι έκαναν οι ανταγωνιστές τους, παρά το πώς τα πήγαινε η δική τους εταιρεία. «Κι έτσι το κάναμε. Αλλά σε πολλούς απο μας δεν άρεσε η ιδέα.»
Η Μάγια ρούφηξε λίγο από τον καφέ της και χαμήλωσε τη φωνή της. Ένα από τα σκυλιά μύριζε επίμονα κάτω απ’ την καρέκλα του Γκρεγκ.
«Σχεδόν αμέσως, οι Κινέζοι μας ζήτησαν να αρχίσουμε να λογοκρίνουμε αποτελέσματα αναζητήσεων,» είπε η Μάγια. «Η Google συμφώνησε. Η γραμμή της εταιρείας είχε πολλή πλάκα: ‘Δεν κάνουμε κακό – απλώς δίνουμε ένα καλύτερο εργαλείο αναζήτησης στους καταναλωτές! Αν τους δείχναμε αποτελέσματα αναζητήσεων στα οποία δε θα μπορούσαν να έχουν πρόσβαση, απλώς θα τους απογοητεύαμε και θα τους εκνευρίζαμε. Θα ήταν μια κακή εμπειρία για το χρήστη.’»
«Και τώρα τι γίνεται;» ο Γκρεγκ έσπρωξε το ένα σκυλί μακριά του. Η Μάγια έδειχνε πληγωμένη.
«Τώρα είσαι πρόσωπο ενδιαφέροντος, Γκρεγκ. Το Google σε παρακολουθεί. Τώρα ζείς τη ζωή σου έχοντας κάποιον να κοιτά μονίμως από πάνω σου. Ξέρεις ποιά είναι η αποστολή, έτσι; ‘Οργανώστε την Πληροφορία του Κόσμου.’ Τα πάντα. Σε καμμιά πέντε χρονάκια, θα ξέρουμε πόσες σκατούλες υπήρχαν στην τουαλέτα πριν τραβήξεις το καζανάκι. Συνδύασέ το αυτό με το γεγονός ότι όποιος μοιάζει με τη στατιστική εικόνα του κακού είναι αυτόματα ύποπτος και...»
«Τη γκούγκλησες.»
«Εντελώς.» Έγνεψε καταφατικά.
Πατήστε εδώ για το 2ο μέρος
Υπό το καθεστώς αυτό, άρχισαν να εμφανίζονται στο Net μεταφράσεις από φαν του διηγήματος, καθώς η προστασία του κάτω από το Creative Commons το επέτρεπε, ενώ ο ίδιος ο Doctorow παραθέτει τις μεταφράσεις του διηγήματός του στο blog του. Με μια πρόχειρη ματιά, πρόσεξα ότι υπάρχουν μεταφράσεις σε απίστευτη ποικιλία γλωσσών, αλλά έλειπε μια ελληνική. Κι έτσι είπα να κάνω μια προσπάθεια... Το αποτέλεσμα μπορείτε να το δείτε εδώ. Και ε... ελπίζω να το ξανασκεφτείτε την επόμενη φορά που θα ψάξετε για "καυτούς κώλους" στο Google!
Τη γκουγκλήσαμε
Του Κόρυ Ντόκτοροου
Μετάφραση: Μιχάλης Τέγος
«Δώστε μου έξι αράδες γραμμένες από τον πιο έντιμο των ανθρώπων και θα βρω εκεί μια δικαιολογία για να τον κρεμάσω.» - Καρδινάλιος Ρισελιέ
«Δεν ξέρουμε αρκετά για σένα.» - Έρικ Σμιτ, CEO της Google
Ο Γκρεγκ προσγειώθηκε στο Διεθνές Αεροδρόμιο του Σαν Φρανσίσκο στις 8 μ.μ., αλλά μέχρι να φτάσει στην κορυφή της ουράς για το τελωνείο, ήταν περασμένα μεσάνυχτα. Είχε βγεί από την πρώτη θέση σκουρόχρωμος, αξύριστος και χαλαρός μετά από ένα μήνα στην παραλία του Κάμπο Σαν Λούκας (όπου έκανε καταδύσεις τρεις μέρες τη βδομάδα και αποπλανούσε Γαλλίδες φοιτήτριες τον υπόλοιπο καιρό). Όταν έφυγε από την πόλη, ένα μήνα πριν, ήταν ένα σκυφτό, πλαδαρό ερείπιο. Τώρα ήταν ένας μπρούντζινος θεός, που τραβούσε βλέμματα θαυμασμού από τις αεροσυνοδούς στο μπροστινό τμήμα της καμπίνας.
Τέσσερις ώρες αργότερα στην ουρά για το τελωνείο, είχε ξανακυλήσει από θεός πάλι σε άνθρωπο. Η ενεργητικότητά του είχε ξεθυμάνει, ιδρώτας έτρεχε στο χώρισμα του κώλου του και οι ώμοι και ο σβέρκος του ήταν τόσο σφιγμένοι που ένιωθε την πλάτη του σαν ρακέτα του τένις. Οι μπαταρία στο iPod του είχε εξαντληθεί εδώ και ώρα κι έτσι δεν είχε τίποτα άλλο να κάνει απ’ το να κρυφακούει τη συζήτηση του μεσήλικου ζευγαριού μπροστά του.
«Τα θαύματα της σύγχρονης τεχνολογίας,» είπε η γυναίκα γνέφοντας προς μια κοντινή πινακίδα: ‘Μετανάστευση – Με τη Δύναμη της Google.’
«Νόμιζα ότι αυτό ξεκινούσε τον επόμενο μήνα.» Ο άντρας κρατούσε ένα μεγάλο σομπρέρο που το φορούσε και το ξανάβγαζε.
Γκούγκλημα στα σύνορα. Θεέ και κύριε. Ο Γκρεγκ είχε παραιτηθεί από τη Google πριν έξι μήνες για να «αφιερώσει λίγο χρόνο στον εαυτό του» - πράγμα που τελικά αποδείχθηκε λιγότερο ευχάριστο απ’ ό,τι περίμενε. Αυτό που έκανε κυρίως μέσα στους πέντε μήνες που ακολούθησαν ήταν να φτιάχνει τους υπολογιστές των φίλων του, να βλέπει μεσημεριανή τηλεόραση και να πάρει 6 κιλά, πράγμα που απέδωσε στο ότι έμενε στο σπίτι και δε βρισκόταν πια στις εγκαταστάσεις της Google με το πρακτικό τους 24ωρο γυμναστήριο.
Έπρεπε φυσικά να το είχε προβλέψει. Η αμερικανική κυβέρνηση είχε επενδύσει 15 δις. δολλάρια σε ένα πρόγραμμα με σκοπό να παίρνει τη φωτογραφία και τα δακτυλικά αποτυπώματα των επισκεπτών στα σύνορα και παρ΄όλα αυτά δεν είχε πιάσει ούτε ένα τρομοκράτη. Προφανώς, ο δημόσιος τομέας δεν είχε τα μέσα που απαιτούνταν για να Κάνει Σωστή Αναζήτηση.
Ο αξιωματικός του Υπουργείου Εθνικής Ασφάλειας είχε σακκούλες κάτω από τα μάτια του και τα μισοέκλεινε για να δεί καλύτερα την οθόνη του, καθώς χτυπούσε τα πλήκτρα του πληκτρολογίου του με δάχτυλα σαν λουκάνικα. Να γιατί χρειάζονταν τέσσερις ώρες για να βγεί κανείς από το καταραμένο αεροδρόμιο.
«Καλησπέρα,» είπε ο Γκρεγκ, δίνοντας το μουσκεμένο από τον ιδρώτα διαβατήριό του στον άνδρα. Ο υπάλληλος μούγκρισε και το χτύπησε στη συσκευή, κοιτώντας κατόπιν την οθόνη του και πληκτρολογώντας. Πολλή ώρα. Στην άκρη των χειλιών του υπήρχε λίγο ξεραμένο φαΐ, το οποίο πήρε με τη γλώσσα του.
«Θα θέλατε να μου πείτε για τον Ιούνιο του 1998;»
Ο Γκρεγκ σήκωσε το βλέμμα του από τις Αναχωρήσεις του.
«Παρακαλώ;»
«Ποστάρατε ένα μήνυμα στο alt.burningman στις 17 Ιουνίου, 1998, σχετικά με τα σχέδιά σας να παρακολουθήσετε ένα φεστιβάλ. Ρωτήσατε, ‘Είναι πράγματι τόσο κακή ιδέα τα μανιτάρια;’»
---
Ο ανακριτής στην αίθουσα συμπληρωματικού ελέγχου ήταν μεγαλύτερος σε ηλικία, τόσο αδύνατος που έμοιαζε σαν να τον είχαν σκαλίσει από ένα κομμάτι ξύλο. Οι ερωτήσεις του εμβάθυναν σε πολλά περισσότερα από τα μανιτάρια.
«Πείτε μου για τα χόμπι σας. Σας ενδιαφέρει ο μοντελισμός πυραύλων;»
«Τι;»
«Ο μοντελισμός πυραύλων.»
«Όχι,» είπε ο Γκρεγκ, «καθόλου.» Είχε μια υποψία για το πού το πήγαινε ο άλλος.
Εκείνος σημείωσε κάτι, πάτησε μερικά κλικ. «Βλέπετε, ρωτάω καθώς βλέπω μια αυξημένη δραστηριότητα στις διαφημίσεις για προϊόντα για την κατασκευή πυραύλων, οι οποίες εμφανίζονται δίπλα στις αναζητήσεις σας στο δίκτυο και στο Google mail σας.»
Ο Γκρεγκ ένιωσε ένα σπασμό στα σωθικά του. «Παρακολουθείτε τις αναζητήσεις και το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο μου;» Δεν είχε αγγίξει πληκτρολόγιο για ένα μήνα, αλλά ήξερε ότι οτιδήποτε έβαζε σ’ εκείνο το πεδίο αναζητήσεων ήταν πολύ πιο αποκαλυπτικό για τον εαυτό του απ’ όσα έλεγε στον ψυχίατρό του.
«Ηρεμήστε, κύριε, σας παρακαλώ. Όχι, δεν παρακολουθούμε τις αναζητήσεις σας,» είπε ο άνδρας με ειρωνική φωνή. «Αυτό θα ήταν αντισυνταγματικό. Βλέπουμε μονάχα τις διαφημίσεις που εμφανίζονται όταν διαβάζετε τα mail σας και κάνετε τις αναζητήσεις σας. Έχω ένα φυλλάδιο που το εξηγεί, θα σας το δώσω όταν τελειώσουμε από ‘δω.»
«Μα οι διαφημίσεις δε σημαίνουν τίποτα,» τραύλισε ο Γκρεγκ. «Εδώ μου εμφανίζονται διαφημίσεις για ring tones της Αν Κόουλτερ όταν παίρνω mail από ένα φίλο μου στο Κόουλτερ της Άιοβα!»
Ο άνδρας έγνεψε καταφατικά. «Καταλαβαίνω, κύριε. Γι’ αυτό ακριβώς βρίσκομαι εγώ εδώ πέρα και σας μιλάω. Για ποιό λόγο υποθέτετε εσείς ότι σας εμφανίζονται τόσο συχνά διαφημίσεις για μοντέλα πυραύλων;»
Ο Γκρεγκ έστιβε το μυαλό του για να σκεφτεί. «Εντάξει, δοκιμάστε το εξής: κάντε μια αναζήτηση για ‘φανατικούς του καφέ’.» Ήταν πολύ ενεργός στο συγκεκριμένο γκρουπ, καθώς τους είχε βοηθήσει να φτιάξουν την ιστοσελίδα τους για τη συνδρομητική υπηρεσία του «καφέ του μήνα». Η μάρκα με την οποία θα εκτοξευόταν η υπηρεσία λεγόταν Τζετ Καύσιμο. «Τζετ Καύσιμο» και «Εκτόξευση» - αυτοί οι όροι πιθανότατα θα έκαναν το Google να ξεράσει μερικές διαφημίσεις για μοντέλα πυραύλων.
Κόντευαν να τελειώσουν όταν ο ξυλόγλυπτος άνθρωπος βρήκε τις φωτογραφίες από τις απόκριες. Ήταν θαμμένες τρεις σελίδες βαθιά στα αποτελέσματα της αναζήτησης για τον «Γκρεγκ Λουπίνσκι».
«Ήταν ένα πάρτι με θέμα τον Πόλεμο του Κόλπου, είπε ο Γκρεγκ. Στο ‘Κάστρο’.»
«Κι εσείς πήγατε ντυμένος ως...;»
«Βομβιστής καμικάζι,» απάντησε δειλά. Μόνο η προφορά των λέξεων τον έκανε να μορφάσει.
«Ελάτε μαζί μου, κ. Λουπίνσκι,» είπε ο άνδρας.
---
Μέχρι να τον αφήσουν ελεύθερο, η ώρα είχε περάσει τις 3 το πρωί. Οι βαλίτσες του ήταν εγκαταλελειμμένες δίπλα στον κυλιόμενο διάδρομο των αποσκευών. Τις πήρε και ανακάλυψε ότι τις είχαν ανοίξει και ξανακλείσει απρόσεκτα. Ρούχα περίσσευαν από τις άκρες.
Όταν γύρισε σπίτι, ανακάλυψε ότι του είχαν σπάσει όλα τα ιμιτασιόν προ-Κολομβιανά αγαλματάκια και το ολοκαίνουριό του λευκό βαμβακερό μεξικάνικο πουκάμισο είχε μια απειλητική πατημασιά από μπότα στο κέντρο του. Τα ρούχα του δε μύριζαν πια Μεξικό. Μύριζαν αεροδρόμιο.
Δεν επρόκειτο να κοιμηθεί. Σε καμμία περίπτωση. Έπρεπε να το συζητήσει το θέμα και υπήρχε μόνο ένας άνθρωπος που θα καταλάβαινε. Ευτυχώς, συνήθως ήταν ξύπνια τέτοια ώρα περίπου.
---
Η Μάγια είχε ξεκινήσει δουλειά στη Google δύο χρόνια μετά τον Γκρεγκ. Εκείνη τον είχε πείσει να πάει στο Μεξικό μετά την παραίτησή του: Οπουδήποτε, του είχε πεί, όπου θα μπορούσε να «επανεκκινήσει» την ύπαρξή του.
Η Μάγια είχε δυο γιγάντια, σοκολατί λαμπραντόρ και μια κοπέλα με πολλή, πολλή υπομονή που την έλεγαν Λόρι και που ανεχόταν τα πάντα εκτός από το να τη σέρνουν στο πάρκο Ντολόρες 170 κιλά σαλιάρικων κυνοειδών στις 6 τα χαράματα.
Η Μάγια έψαξε για το σπρέι της καθώς είδε το Γκρεγκ να τρέχει προς το μέρος της, μετά ξανακοίταξε και άνοιξε την αγκαλιά της, πετώντας τα λουριά στο έδαφος και πατώντας τα με το αθλητικό της παπούτσι. «Πού είναι ρε ο υπόλοιπος από σένα; Φαίνεσαι τέλειος, αγορίνα!»
Την αγκάλιασε κι εκείνος, έχοντας ξαφνικά συνείδηση του πώς μύριζε μετά από μια βραδιά αδιάκριτου Γκουγκλήματος. «Μάγια,» τη ρώτησε, «τι ξέρεις για τη Google και το Υπουργείο Εθνικής Ασφάλειας;»
Εκείνη σφίχτηκε μόλις της έκανε την ερώτηση. Το ένα σκυλί άρχισε να γκρινιάζει. Κοίταξε τριγύρω της και έγνεψε προς τα γήπεδα του τένις. «Στην κορυφή του στύλου της λάμπας εκεί – μην κοιτάς,» είπε. «Είναι ένα από τα δημοτικά μας ασύρματα σημεία πρόσβασης. Δικτυακή κάμερα ευρείας λήψης. Κοίτα από την άλλη μεριά όταν μιλάς.»
Μακροπρόθεσμα δεν είχε κοστίσει πολλά στη Google να τοποθετήσει δικτυακές κάμερες σε όλη την πόλη. Ειδικά σε συνάρτηση με τη δυνατότητα να παρουσιάζουν διαφημίσεις στους ανθρώπους ανάλογα με το πού κάθονταν. Ο Γκρεγκ δεν είχε δώσει πολλή σημασία όταν οι κάμερες σε όλα εκείνα τα σημεία πρόσβασης βγήκαν στον αέρα – τα ιστολόγια είχαν πάρει φωτιά για μια μέρα καθώς οι άνθρωποι έπαιζαν με το νέο πανταχού παρόν και τα πάντα πληρόν παιχνίδι, εστιάζοντας σε διάφορες περιοχές όπου κυκλοφορούσαν πόρνες, αλλά μετά από λίγο ο ενθουσιασμός καταλάγιασε.
«Πλάκα κάνεις,» μουρμούρισε ο Γκρεγκ, νιώθοντας ανόητος.
«Έλα μαζί μου,» είπε εκείνη, γυρνώντας μακριά από το στύλο.
Τα σκυλιά δεν ήταν ευχαριστημένα που η βόλτα τους είχε κοπεί στη μέση και εξέφραζαν τη δυσαρέσκειά τους στην κουζίνα ενώ η Μάγια έφτιαχνε καφέ.
«Διαπραγματευτήκαμε μια συμφωνία με το Υπουργείο Εθνικής Ασφάλειας,» είπε, καθώς έπιανε το γάλα. «Συμφώνησαν να σταματήσουν να ψάχνουν μέσα στα αρχεία των αναζητήσεών μας κι εμείς συμφωνήσαμε να τους επιτρέπουμε να βλέπουν τι είδους διαφημίσεις εμφανίζονται στους χρήστες.»
Ο Γκρεγκ ένιωθε αηδία. «Μα γιατί; Μη μου πείς ότι το έκανε ήδη η Yahoo…»
«Όχι, όχι. Δηλαδή ναί, και βέβαια. Η Yahoo το έκανε. Αλλά δεν ήταν αυτός ο λόγος που συμφώνησε και η Google. Ξέρεις, οι Ρεπουμπλικάνοι σιχαίνονται τη Google. Είμαστε κατά μεγάλη πλειοψηφία καταγεγραμμένοι ως Δημοκρατικοί, κι έτσι κάνουμε ό,τι μπορούμε για να τα έχουμε καλά μαζί τους πριν μας πατήσουν κάτω. Δεν πρόκειται για Π.Π.Α.,» – Πληροφορίες Προσωπικής Αναγνώρισης, το τοξικό νέφος της εποχής της πληροφορίας - «είναι απλά μεταδεδομένα. Οπότε είναι μικρό το κακό.»
«Και τότε γιατί όλη αυτή η μυστικοπάθεια;»
Η Μάγια αναστέναξε και αγκάλιασε το λαμπραντόρ που σκουντούσε το γόνατό της με το τεράστιο κεφάλι του. «Τα τσιράκια της κυβέρνησης είναι σαν ψείρες. Μπαίνουν παντού. Εμφανίζονται στα συνέδριά μας. Είναι λες και είμαστε σε κανένα Σοβιετικό υπουργείο. Και η εξουσιοδότηση ασφαλείας – είμαστε χωρισμένοι σε δύο κατηγορίες: τους καθαρούς και τους υπόπτους. Όλοι ξέρουμε ποιός δεν είναι καθαρός, αλλά κανείς δεν ξέρει γιατί. Εγώ είμαι καθαρή. Ευτυχώς για μένα, το να είσαι λεσβία δε σε αποκλείει πια. Κανένας καθαρός δε θα διανοόταν να καθίσει να φάει μεσημεριανό με έναν ύποπτο.»
Ο Γκρεγκ ένιωθε πολύ κουρασμένος. «Οπότε φαντάζομαι ότι είμαι τυχερός που βγήκα ζωντανός από το αεροδρόμιο. Μπορεί και να κατέληγα ‘εξαφανισθείς’ αν δεν είχαν πάει καλά τα πράγματα ε;»
Η Μάγια τον κοιτούσε επίμονα. Εκείνος περίμενε μια απάντηση.
«Τι;»
«Θα σου πω κάτι, αλλά δεν μπορείς να το επαναλάβεις ποτέ πουθενά, εντάξει;»
«Εε... δεν είσαι μέλος τρομοκρατικής οργάνωσης, έτσι;»
«Τίποτα τόσο απλό. Άκου να δεις: Ο έλεγχος του ΥΕΑ στα αεροδρόμια είναι ένας τρόπος ξεχωρίσματος. Μ’ αυτό τον τρόπο μαθαίνουν τα κυβερνητικά τσιράκια πώς να συγκεκριμενοποιούν τα κριτήρια της έρευνάς τους. Όταν σε παίρνουν παράμερα για συμπληρωματικό έλεγχο στα σύνορα, γίνεσαι ‘πρόσωπο ενδιαφέροντος’ - και ποτέ, μα ποτέ δε σε αφήνουν ήσυχο. Θα ψάχνουν τις δικτυακές κάμερες για το πρόσωπό σου και τον τρόπο που περπατάς, θα διαβάζουν τα mail σου, θα παρακολουθούν τις αναζητήσεις σου.»
«Μα νόμιζα ότι είπες πως τα δικαστήρια δεν τους αφήνουν...»
«Τα δικαστήρια δεν τους αφήνουν να σε ψάξουν τυχαία στο Google. Όμως από τη στιγμή που είσαι μέσα στο σύστημά τους, γίνεται επιλεκτική έρευνα. Όλα νόμιμα. Και μόλις αρχίσουν να σε ψάχνουν στο Google, πάντα βρίσκουν κάτι. Όλα σου τα δεδομένα ταΐζονται σε ένα τεράστιο χωνί που ψάχνει για ‘ύποπτα πρότυπα’, χρησιμοποιώντας αποκλίσεις από τις στατιστικές νόρμες για να σε τσακώσουν.»
Ο Γκρεγκ ένιωθε ότι πήγαινε να ξεράσει. «Πώς διάολο συνέβη αυτό; Η Google ήταν καλό μέρος. ‘Μην γίνετε σατανικοί’, έτσι δεν είναι;» Αυτό ήταν το σλόγκαν της εταιρείας και για τον Γκρεγκ ήταν σημαντικό μέρος του λόγου που είχε πάει κατευθείαν στο Μάουντεν Βιου με το διδακτορικό του στην πληροφορική από το Στάνφορντ.
Η Μάγια απάντησε με ένα σκληρό γέλιο. «Μην γίνετε σατανικοί; Έλα τώρα, Γκρεγκ. Τα λόμπι μας είναι οι ίδιοι κρυφοφασίστες που προσπάθησαν να δυσφημίσουν τον Κέρι. Σπάσαμε την σατανική μας παρθενιά πριν από πολύ καιρό.»
Σώπασαν για λίγο.
«Στην Κίνα ξεκίνησε,» συνέχισε εκείνη τελικά. «Μόλις μετακινήσαμε τους σέρβερ μας στην ηπειρωτική χώρα, πέρασαν στη δικαιοδοσία της Κίνας.»
Ο Γκρεγκ αναστέναξε. Ήξερε πολύ καλά μέχρι πού έφτανε το χέρι του Google: Κάθε φορά που επισκεπτόσουν μια ιστοσελίδα που περιείχε διαφημίσεις της Google, ή χρησιμοποιούσες τους Χάρτες της Google ή το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο της Google – ακόμα κι αν έστελνες mail προς ένα λογαριασμό Gmail – η εταιρεία συγκέντρωνε επιμελώς τα στοιχεία σου. Πρόσφατα, το λογισμικό βελτιστοποίησης αναζητήσεων της ιστοσελίδας είχε αρχίσει να χρησιμοποιεί τα δεδομένα ώστε να προσαρμόζει αναζητήσεις στο Δίκτυο σε συγκεκριμένους χρήστες. Είχε αποδειχθεί επαναστατικό εργαλείο για διαφημιστές. Μια ολοκληρωτική κυβέρνηση πάλι θα είχε άλλους σκοπούς κατά νου.
«Μας χρησιμοποιούσαν για να φτιάξουν προφίλ πολιτών,» συνέχισε η Μάγια. «Όποτε υπήρχε κάποιος που ήθελαν να συλλάβουν, ερχόντουσαν σε μας και έβρισκαν μια αιτία για να τον τσιμπήσουν. Δεν υπάρχει και τίποτα που να μπορείς να κάνεις στο Δίκτυο που να μην είναι παράνομο στην Κίνα.»
Ο Γκρεγκ κούνησε το κεφάλι του. «Και γιατί έπρεπε να βάλουν τους σέρβερ στην Κίνα;»
«Η κυβέρνηση είπε ότι αλλιώς θα μας μπλόκαρε. Και η Yahoo βρισκόταν ήδη εκεί.» Μόρφασαν και οι δυο τους. Κάπου στην πορεία, οι εργαζόμενοι στη Google είχαν παθιαστεί με τη Yahoo και ανησυχούσαν περισσότερο για το τι έκαναν οι ανταγωνιστές τους, παρά το πώς τα πήγαινε η δική τους εταιρεία. «Κι έτσι το κάναμε. Αλλά σε πολλούς απο μας δεν άρεσε η ιδέα.»
Η Μάγια ρούφηξε λίγο από τον καφέ της και χαμήλωσε τη φωνή της. Ένα από τα σκυλιά μύριζε επίμονα κάτω απ’ την καρέκλα του Γκρεγκ.
«Σχεδόν αμέσως, οι Κινέζοι μας ζήτησαν να αρχίσουμε να λογοκρίνουμε αποτελέσματα αναζητήσεων,» είπε η Μάγια. «Η Google συμφώνησε. Η γραμμή της εταιρείας είχε πολλή πλάκα: ‘Δεν κάνουμε κακό – απλώς δίνουμε ένα καλύτερο εργαλείο αναζήτησης στους καταναλωτές! Αν τους δείχναμε αποτελέσματα αναζητήσεων στα οποία δε θα μπορούσαν να έχουν πρόσβαση, απλώς θα τους απογοητεύαμε και θα τους εκνευρίζαμε. Θα ήταν μια κακή εμπειρία για το χρήστη.’»
«Και τώρα τι γίνεται;» ο Γκρεγκ έσπρωξε το ένα σκυλί μακριά του. Η Μάγια έδειχνε πληγωμένη.
«Τώρα είσαι πρόσωπο ενδιαφέροντος, Γκρεγκ. Το Google σε παρακολουθεί. Τώρα ζείς τη ζωή σου έχοντας κάποιον να κοιτά μονίμως από πάνω σου. Ξέρεις ποιά είναι η αποστολή, έτσι; ‘Οργανώστε την Πληροφορία του Κόσμου.’ Τα πάντα. Σε καμμιά πέντε χρονάκια, θα ξέρουμε πόσες σκατούλες υπήρχαν στην τουαλέτα πριν τραβήξεις το καζανάκι. Συνδύασέ το αυτό με το γεγονός ότι όποιος μοιάζει με τη στατιστική εικόνα του κακού είναι αυτόματα ύποπτος και...»
«Τη γκούγκλησες.»
«Εντελώς.» Έγνεψε καταφατικά.
Πατήστε εδώ για το 2ο μέρος
Comments
Post a Comment