Λειβάδια με τριφύλλια και άλλες ιστορίες
Διανύουμε μια περίοδο που είναι ιδανική για σινεμά. Αφενός, πλησιάζουν οι μέρες των Oscar, οπότε οι διανομείς πετάνε τις ταινίες στις αίθουσες με τεράστιες σφεντόνες με ρυθμούς πολυβόλου και μερικές από αυτές είναι, οποία έκπληξις, πραγματικά καλές. Αφετέρου, έχει κρύο και η κινηματογραφική αίθουσα έχει καλοριφέρ. Και μεγάλη widescreen οθόνη και sub-woofers, αλλά λεπτομέρειες. Το πρόβλημα βέβαια μ' αυτό το τελευταίο είναι ότι λόγω του κρύου μαζεύονται εκεί μέσα όλοι εκείνοι οι κρετίνοι που δε γίνεται λόγω κρύου να πάνε παραλιακή και λόγω ώρας να πάνε μπουζούκια. Περισσότερα σχετικά μ' αυτό σε επόμενα posts, πρώτα οι ταινίες. Οι οποίες ταινίες έπεσαν κάμποσες, όπως είπα, έτσι αρχίζουμε εδώ και θα συνεχίσουμε σιγά σιγά.
Cloverfield
Αυτή την ταινία την περίμενα πώς και πώς από την πρώτη στιγμή που είδα το πρώτο teaser της και έμαθα ότι μας ερχόταν από τον JJ Abrams (Lost, Alias). Τόσο το premise, που αφορά σε επίθεση τεράστιου τέρατος αγνώστων λοιπών στοιχείων στη Νέα Υόρκη, όσο και η ανάμειξη του συγκεκριμένου δημιουργού με έκαναν να το σημειώσω και να έχω το νου μου σε όποια είδηση εμφανιζόταν γι' αυτό. Έχοντας δει επιτέλους την ταινία, έχω να πω ότι ήταν ό, τι ακριβώς περίμενα - και περίμενα πολλά.
Το Cloverfield δεν είναι μόνο μια καταπληκτική monster movie. Είναι ένα καταπληκτικό δείγμα πρωτότυπου film-making, φτιαγμένο με μια μαεστρία και ένα μεράκι που πολλές "σοβαρές" ταινίες θα ήθελαν να έχουν. Η σκηνοθεσία του Matt Reeves είναι εκπληκτική. Η κάμερα χειρός που υποτίθεται ότι κρατά ένας από τους χαρακτήρες ο οποίος μαγνητοσκοπεί συνεχώς την κρίση γίνεται η δική μας, προσωπική ματιά σε μια Νέα Υόρκη που δέχεται επίθεση από έναν άγνωστο εχθρό. Καθώς κτίρια κατεδαφίζονται σε στιγμές, οι δρόμοι γεμίζουν συντρίμμια και σκόνη και οι άνθρωποι τρέχουν πανικόβλητοι, το μυαλό μας τρέχει σε μια παρόμοια κρίση που αντιμετώπισε η πόλη στην πραγματικότητα - οι παραλληλισμοί της ταινίας με την 9/11 είναι εμφανέστατοι.
Αυτή είναι και η μεγάλη δύναμη του Cloverfield και η μαγεία που έφτιαξαν οι Reeves, Abrams και Drew Goddard (έτερος βετεράνος του Lost μαζί με τον Abrams): Το cast των χαρακτήρων αποτελείται από λίγο-πολύ άγνωστους ηθοποιούς, επιτρέποντας στο θεατή να βιώσει την εμπειρία αυτή πλήρως σαν να βρισκόταν ο ίδιος εκεί. Υπάρχουν στιγμές στην ταινία που είναι πραγματικά ανατριχιαστικές, κι όχι απαραίτητα αυτές που περιλαμβάνουν κάποιο από τα τέρατα. Σε συνδυασμό με τις παρεμβαλλόμενες σκηνές από παλιότερες ευτυχισμένες στιγμές του ιδιοκτήτη της κάμερας, καθημερινές στιγμές που θα μπορούσαν να ανήκουν στον οποιονδήποτε από μας, η ταινία σε αυθυποβάλλει σε απίστευτο βαθμό και επιβεβαιώνει την άποψή μου ότι και το σαχλότερο φαινομενικά θέμα μπορεί να παράγει σε κάτι φανταστικό, εάν το χειριστεί κανείς με σεβασμό και ωριμότητα, και αυτό ακριβώς έκαναν εδώ ο JJ και η παρέα του.
Cloverfield
Αυτή την ταινία την περίμενα πώς και πώς από την πρώτη στιγμή που είδα το πρώτο teaser της και έμαθα ότι μας ερχόταν από τον JJ Abrams (Lost, Alias). Τόσο το premise, που αφορά σε επίθεση τεράστιου τέρατος αγνώστων λοιπών στοιχείων στη Νέα Υόρκη, όσο και η ανάμειξη του συγκεκριμένου δημιουργού με έκαναν να το σημειώσω και να έχω το νου μου σε όποια είδηση εμφανιζόταν γι' αυτό. Έχοντας δει επιτέλους την ταινία, έχω να πω ότι ήταν ό, τι ακριβώς περίμενα - και περίμενα πολλά.
Το Cloverfield δεν είναι μόνο μια καταπληκτική monster movie. Είναι ένα καταπληκτικό δείγμα πρωτότυπου film-making, φτιαγμένο με μια μαεστρία και ένα μεράκι που πολλές "σοβαρές" ταινίες θα ήθελαν να έχουν. Η σκηνοθεσία του Matt Reeves είναι εκπληκτική. Η κάμερα χειρός που υποτίθεται ότι κρατά ένας από τους χαρακτήρες ο οποίος μαγνητοσκοπεί συνεχώς την κρίση γίνεται η δική μας, προσωπική ματιά σε μια Νέα Υόρκη που δέχεται επίθεση από έναν άγνωστο εχθρό. Καθώς κτίρια κατεδαφίζονται σε στιγμές, οι δρόμοι γεμίζουν συντρίμμια και σκόνη και οι άνθρωποι τρέχουν πανικόβλητοι, το μυαλό μας τρέχει σε μια παρόμοια κρίση που αντιμετώπισε η πόλη στην πραγματικότητα - οι παραλληλισμοί της ταινίας με την 9/11 είναι εμφανέστατοι.
Αυτή είναι και η μεγάλη δύναμη του Cloverfield και η μαγεία που έφτιαξαν οι Reeves, Abrams και Drew Goddard (έτερος βετεράνος του Lost μαζί με τον Abrams): Το cast των χαρακτήρων αποτελείται από λίγο-πολύ άγνωστους ηθοποιούς, επιτρέποντας στο θεατή να βιώσει την εμπειρία αυτή πλήρως σαν να βρισκόταν ο ίδιος εκεί. Υπάρχουν στιγμές στην ταινία που είναι πραγματικά ανατριχιαστικές, κι όχι απαραίτητα αυτές που περιλαμβάνουν κάποιο από τα τέρατα. Σε συνδυασμό με τις παρεμβαλλόμενες σκηνές από παλιότερες ευτυχισμένες στιγμές του ιδιοκτήτη της κάμερας, καθημερινές στιγμές που θα μπορούσαν να ανήκουν στον οποιονδήποτε από μας, η ταινία σε αυθυποβάλλει σε απίστευτο βαθμό και επιβεβαιώνει την άποψή μου ότι και το σαχλότερο φαινομενικά θέμα μπορεί να παράγει σε κάτι φανταστικό, εάν το χειριστεί κανείς με σεβασμό και ωριμότητα, και αυτό ακριβώς έκαναν εδώ ο JJ και η παρέα του.
Comments
Post a Comment